172 -176 Prostatİn Üyi Huy B y

Türkiye Tıp Dergisi 2002; 9(4): 172-176
Prostat›n İyi Huylu Büyümesinde (BPH)
Medikal Tedavi
Demokan EROL, Levent EMİR
S.B. Ankara Eğitim ve Araşt›rma Hastanesi, 1. Üroloji Kliniği, ANKARA
GİRİŞ
Erkeklerin en s›k görülen tümörü, benign prostat hiperplazisi (BPH)’dir. Yaş›n ilerlemesi ile neredeyse
kaç›n›lmaz bir şekilde hiperplazinin histopatolojik
özellikleri ortaya ç›karken, 50’li yaşlarda insanlar›n
dörtte birinde, 70’li yaşlarda ise yar›s›nda idrar ak›m›nda baz› değişiklik ve güçlükler gelişmektedir.
BPH’nin gerçek tedavisi adenom kitlesinin herhangi
bir yöntemle ç›kar›lmas› (prostatektomi) olmakla
birlikte, genelde yaşl› ve genel durumu çok da iyi olmayan kişilere uygulanan bu girişimin %0.2 mortalite, %16 morbidite ve 10 y›l içerisinde %15’e varan
reoperasyon gereksinimi ile sonuçland›ğ› bilinmektedir. Semptomu hafif derecede olan ve hastal›ğa ilişkin hiçbir komplikasyon gelişmemiş bir grup hastan›n aş›r› cerrahi endikasyonla bu risklerle karş› karş›ya kald›ğ› ortadad›r. Bu görüşler aç›s›ndan, BPH’de
semptomlara neden olan yüksek mesane ç›k›m direncinin azalt›lmas›yla önemli bir palyatif yarar sağlanabileceğine ilişkin aray›şlar, 4 seçeneği gündeme getirmiştir:
1. Girişimsel yöntemler (Stent, hipertermi, HİFU,
TUNA, TUİP vb.),
Bu yaz›da, ilk yöntem d›ş›nda kalan konservatif tedaviler konusundaki bilgilerimiz gözden geçirilecektir.
FİTOTERAPİ
Dünyan›n çeşitli ülkelerinde yüzy›llardan beri baz›
bitki ekstreleri BPH tedavisinde geleneksel olarak
kullan›lmaktad›r. Özellikle son dönemlerde beslenme, sağl›ğ›n korunmas› ve baz› tedavi türlerinde doğal (natural) maddelere yönelme eğiliminin artmas›,
bu gibi maddelerin daha çok aranmas›na ve reçetesiz
elde edilebildiği için yayg›n şekilde kullan›lmas›na
neden olmaktad›r. Almanya’da 53 farkl› fitoterapötik
ajan sat›lmakta ve bunlar y›lda 250 milyon DM’l›k
bir değer ifade etmektedir. Türk farmakopesine giren fitoterapötik ajan olmamakla birlikte, yurtd›ş›nda
yaşayan kişilerin bu maddeleri ülkemize getirmeleri
ve hiçbir yan etkisi olmad›ğ›, Almanya’da yayg›n
olarak kullan›ld›ğ› yönünde tan›t›mda bulunmalar›
sonucu bu maddeler hakk›nda hekimlerimizin birçok
soruyla karş›laşt›ğ› gözönüne al›narak, baz›lar› hakk›nda k›sa bilgi vermek uygun olacakt›r.
• “Hypoxis rooperi” (Güney Afrika’da yetişen bir
bitki kökü),
• “Serenea repens” (bodur palmiye meyvesi),
2. Fitoterapi,
• “Pygeum africanum” (Afrika eriği),
3. Endokrin tedavi,
• “Secale cereale” (çavdar poleni),
4. α-bloker tedavisi ve kombine tedaviler.
• “Cucurbito pepo” (helvac› kabağ› tohumu),
Medical Treatment of BPH
Anahtar Kelimeler: Benign prostat hiperplazisi,
medikal tedavi
Key Words: Benign prostatic hyperplasia, medical
treatment
172
• “Herbea” (›s›rgan) vb.
Bu maddeler, çok zaman birkaç kombinasyon oluşturacak şekilde haz›rlanmaktad›r. İçerdikleri; fitesterol,
β-sitosterol, lektinler, yağ asitleri, terpenoidler, polisakkaridler, flavonoidler vb. birçok madde Amerika
Türkiye Tıp Dergisi 2002; 9(4): 172-176
Birleşik Devletleri’nde diyet tamamlay›c› olarak sunulan preparatlarda da yer almakla birlikte, bunlar›n
BPH’de hangi dozlarda, ne şekilde etkin olduğu belirlenmemiştir. Bitki ekstrelerinin; antiinflamatuvar
etki, kolesterol metabolizmas›n› değiştirme, seks
hormon bağlay›c› globulini azaltma, aromataz inhibisyonu, antiandrojenik-antiöstrojenik etki, direkt sitotoksik etki, detrüsörü güçlendirme vb. çeşitli yollarla tedavide etkili olabileceği öne sürülmektedir.
Son zamanlarda çift-kör, plasebo kontrollü baz› çal›şmalarda, idrar s›kl›ğ›n› azaltma, hayat kalitesini
ifade eden prostat semptom skorunu olumlu etkileme, maksimum idrar h›z›n› artt›rma yönünden istatistiksel olarak anlaml› değişikliklere yol açt›klar›na
işaret eden çal›şmalar olmakla birlikte, bu maddelerin tedavi değerini ortaya koyabilmek için farmasotik
etkilerinin muhtemel mekanizmalar›n› gösteren,
ekstraksiyon ve kombinasyon çal›şmalar›n› standardize eden, karş›laşt›rmal› deneysel çal›şmalar›n sonucunu beklemek gerekmektedir.
ENDOKRİN TEDAVİ
Prostat bezinin gelişimi ve büyümesi androjen varl›ğ›na bağl› olduğundan, hipotalamus-hipofiz-gonad
aks›nda androjen üretimini engelleyen bir etken doğal olarak prostat boyutlar›nda küçülmeye ve ç›k›m
direncini düşürerek daha rahat bir miksiyona neden
olur. Orşiektomi gibi cerrahi girişimler, GnRH analoglar› ve antiandrojenler böyle bir etkiye neden olmakla birlikte; cinsel fonksiyon azalmas›, s›cak basmas›, kemik dansitesinde azalma, hepatotoksisite, jinekomasti, diyare vb. yan etkilerinin fazla olmas› nedeniyle benign hiperplazide değil prostat karsinomlar›n›n tedavisinde bir yer bulabilir. 5 α redüktaz inhibitörleri ise belirli endikasyon alanlar›nda BPH tedavisinde kullan›labilmektedir.
5 α redüktaz inhibitörleri: Testesteron, prostat büyümesinde esas etkin madde olan DHT’ye 5 α redüktaz enzimi arac›l›ğ›yla çevrildiğinden bu dönüşümü
engelleyecek bir enzim inhibitörünün prostat›n büyümesini durdurabileceği hatta küçültebileceği düşünülmüştür.
Finasterid: Bu madde tip 2 5 α redüktaz›n poten ve
reversibl bir inhibitörüdür. Testesteronu etkilemeden
DHT’nin plazma düzeyini bask›lar. Prostatik DHT
düzeyini %80-90 oran›nda azalt›r. Böylece plazma
testesteron düzeyinde çok önemli bir azalmaya neden
olmadan prostat dokusundaki DHT düzeyini azaltt›ğ›
için libido ve cinsel fonksiyon üzerindeki etkisinin
önemli olmad›ğ› düşünülür. Bununla birlikte prostat
dokusunda DHT oluşumundan sorumlu birden fazla
5 α redüktaz izoformunun varolabileceği düşünülürse, her hastada androjene bağ›ml› doku kitlesinde ayn› ölçüde küçülme olmamas› ve cinsel fonksiyon
üzerindeki olumsuz etkinin değişken olmas›n›n nedeni anlaş›labilir.
İnsanlar üzerindeki ilk çal›şmalar›n başlad›ğ›
1989’dan bu yana finasterid ile yap›lan çal›şmalardan elde edilen sonuçlar› şöyle özetleyebiliriz (1,2).
a. Epitel hücrelerin büyüklük ve fonksiyonunda azalmaya, apopitoziste h›zlanmaya neden olmaktad›r.
b. Maksimum etkinliğe 3. aydan sonra ulaş›l›r.
c. Stromalden çok glandüler büyümenin bask›n olduğu büyük prostatlarda daha etkindir.
d. DHT düzeylerinde 5 mg finasterid ile %70-75
azalma,
Prostat volümünde
%25-27 küçülme,
Maksimum idrar ak›m›nda
1.5-2.5 puan art›ş,
Semptom skorunda
%35-50 düzelme, birçok çal›şmada bildirilmiştir.
e. Uzun süreli kullan›mda (2 y›l ve daha fazla) elde
edilen fayda artmamaktad›r.
f. Hastalar›n %10’unda libido azalmas›, ereksiyon
güçlüğü, ejakülasyon bozukluğu gibi cinsel yak›nmalar görülmektedir. Diğer sistemik yan etkilere nadiren rastlanmaktad›r.
g. Bir y›ll›k kullan›mda PSA düzeylerinde %50 azalmaya neden olmaktad›r.
Özetle; cinsel fonksiyon üzerindeki olumsuz etkisi
dikkate al›narak 5 mg/gün dozunda kullan›lan finasterid ile prostat hacminde s›n›rl› bir küçülme ve
semptomlarda belirli limitlerde düzelme elde edilebilir. Uzun süreli kullan›m›n elde edilen fayday› artt›rd›ğ› gösterilmemiştir. Fayda-maliyet çal›şmas›nda
önemli ekonomik yüküne karş›l›k semptomatik yarar
s›n›rl›d›r. İleri yaş grubunda oldukça s›k görülen
prostat kanserlerinde önemli bir belirleyici olan PSA
düzeylerinde %50’ye varan düşmeye neden olarak
prostat karsinomu tan›s›nda gecikmelere neden olabileceği gözden uzak tutulmamal›d›r (3). α-bloker tedavisi ile kombine kullan›m›n›n monoterapiye katk›s›n› değerlendirmek için yeterli veri yoktur.
α-BLOKER TEDAVİSİ
Prostat hiperplazisinde idrar ak›m›ndaki bozulman›n
iki boyutundan ilki, büyüyen kitlenin oluşturduğu
anatomik engel ya da statik komponenttir. Tüm cerrahi işlemlerin amac›; prostat dokusunun ç›kar›lmas›yla bu engelin ortadan kald›r›lmas›na yöneliktir.
173
Erol D, Emir L
Olay›n diğer boyutu ise; mesane boynu, hiperplastik
prostat dokusu, kapsülü ve prostatik üretrada yoğun
bir şekilde yer alan α adrenerjik reseptörlerin uyar›lmas› sonucu oluşan yüksek dirençtir. Buna dinamik
komponent diyebiliriz. Operasyonla ç›kar›lan prostat
kitlesinin histopatolojik incelemesinde stromal hipertrofinin bask›n olduğu büyümelerde daha fazla olmak üzere, kitlenin yaklaş›k %40’›n›n düz kastan
oluştuğu gözlenmiştir. Prostat ve mesane boynundaki
düz kaslarda kas›lma oluşturan adrenerjik reseptör
grubu α1’dir ve bu reseptörlerin hemen tümü düz kaslarda yer al›r. Bunun d›ş›nda BPH’de s›kça görülen
mesane kas›na ait instabilite de semptomlar üzerine
etki yapar. Detrüsör instabilitesinde artm›ş bulunan α
reseptör dansitesinin işeme fonksiyonlar› üzerindeki
olumsuz etkiyi daha da artt›rmas› beklenebilir.
İşte bu fizyolojik bilgilerin ›ş›ğ›nda gerek mesane ç›k›m›nda-prostatta yoğun şekilde yer alan α reseptörlerin uyar›lmas› sonucu oluşan yüksek direncin gerekse semptomlar› potansiyalize eden detrüsördeki
instabilitenin giderilmesinde α reseptörlerin blokaj›
ile olumlu sonuçlar elde edilebileceği bu tedavi şeklinin mant›ğ›n› aç›klamaktad›r (4,5). α-bloker tedavisi günümüzde semptomu olan belirli yaş›n üstündeki
birçok hastaya önerilmekle birlikte ürolojik yönden
tedavi endikasyonu aşağ›daki şekilde özetlenebilir:
a. Cerrahi riskin yüksek ya da operasyonun kontrendike olduğu durumlar,
b. Ameliyat istemeyen hastalar,
c. Herhangi bir nedenle ameliyat› ertelenen hastalar,
d. Ameliyat endikasyonu mutlak olmay›p semptomu
fazla olan hastalar,
e. Herhangi bir nedenle (immobilizasyon, başka bir
cerrahi önce ve sonras› vb.) üriner retansiyon olas›l›ğ› yüksek hastalar.
α-bloker tedavisi için uygun olmayan hastalar;
1. BPH ile birlikte mesane taş› olan hastalar,
2. Tekrarlayan üriner infeksiyonu olan hastalar,
3. Tekrarlayan üriner retansiyon öyküsü olan hastalar,
4. Tekrarlayan hipotansiyon-senkop ataklar› geçirenler,
5. Geçirilmiş serebrovasküler olay öyküsü olanlar.
Kontrendikasyonlar› ise şöyle özetleyebiliriz:
a. Ciddi rezidüel idrar ile seyreden üriner sistemde
anatomik bozukluğa neden olmuş kronik üriner retansiyon,
b. Son dönem böbrek hastal›ğ›,
174
c. Hipotansif hastalar-ciddi postural hipotansiyon.
BPH tedavisinde kullan›lmayan fenoksibenzamin,
nisergolin, fentolamin ve timoksamin gibi nonselektif α-bloke edicileri bir tarafa b›rak›rsak selektif
α-blokerleri aşağ›daki şekilde s›n›flayabiliriz:
K›sa etkili ilaçlar;
• Prazosin,
• İndoramin,
• Alfuzosin.
Uzun etkili ilaçlar;
• Doksazosin,
• Terazosin,
• Tamsulosin.
Prazosin: Ülkemizde kullan›lan ilk selektif α-bloke
edici ilaçt›r. Günde 4 mg, tek veya 2 doz halinde kullan›lmaktad›r. Maksimum idrar ak›m›nda art›ş, idrara ç›k›ş s›kl›ğ› ve rezidüel idrar miktar›nda önemli
azalmaya neden olmakla birlikte irritatif semptomlar› gidermemekte ve uzun süreli kullan›mda bu gruba
özgü yan etkilere rastlanabilmektedir (6).
İndoramin: 20 ve 40 mg’l›k günlük dozlar halinde
kullan›ld›ğ›nda maksimum ve ortalama idrar ak›mlar›nda önemli art›şa, noktüri ve rezidüel idrar miktar›nda azalmaya neden olmaktad›r. Ülkemizde bulunmamaktad›r.
Alfuzosin: 2.5 mg’l›k tablet halinde üretilmekte ve
günde 3-4 kez 7.5-10 mg’l›k dozda kullan›lmaktad›r. Bat›da bir süreden beri kullan›lan SR (sustained
release) formu ile günde iki kez kullan›m sağlanm›şt›r (2 x 5 mg). Alt› ayl›k kullan›m sonras› ortalama
idrar ak›m h›z›nda artma, semptom skorunda ve rezidüel idrar miktar›nda azalmaya neden olmaktad›r.
Yan etkiler nedeniyle ilac› b›rakma oran› plasebodan
farkl› değildir. Vazodilatasyona bağl› yan etki nedeniyle ileri yaş hastalarda (75 yaş <) ve/veya kardiyovasküler hastal›ğ› olanlarda dikkatli kullan›m önerilmektedir. Alfuzosin etkinliğinin prazosin ile karş›laşt›r›ld›ğ› bir çal›şmada günlük idrar s›kl›ğ›, semptom
skorunda düzelme bak›m›ndan bir fark olmad›ğ›, ortalama idrar ak›m h›z› ve her miksiyondaki idrar hacmi bak›m›ndan alfuzosinin prazosinden daha üstün
olduğu gösterilmiştir (7). Alfuzosin SR 10 mg/gün ile
196 hastada 12 haftal›k bir çal›şmada hastalar›n yar›s›nda hipertansiyon-koroner kalp hastal›ğ› gibi kardiyovasküler hastal›ğ›n birlikte bulunduğu olgularda;
kulak ç›nlamas›, postural hipotansiyon, baş ağr›s› gibi vazodilatasyonla ilgili olaylar›n görülme s›kl›ğ›
Türkiye Tıp Dergisi 2002; 9(4): 172-176
plasebodan farkl› bulunmam›ş, supin pozisyondaki
kan bas›nc› değişikliği 5 mmHg’dan az olduğu için
normotansif ve hipotansif hastalarda doz titrasyonu
yap›lmadan kullan›labileceği belirtilmiştir. Bununla
birlikte 75 yaş›n üstündeki hastalarda dikkatle kullan›lmas› uygun olacakt›r.
Doksazosin: Serum yar›lanma süresi 22 saat ile en
uzun etkili α1-blokeridir. Günlük doz 2-8 mg tek doz
halinde kullan›l›r. Her yaş grubundan hastada etkili
olup, cinsel fonksiyon üzerinde olumsuz etkisi plasebo ile ayn›d›r. Hipertansif hastalarda kan bas›nc› üzerinde olumlu bir düşüşe neden olduğu halde normotansiflerde kan bas›nc›na anlaml› bir etki yapmaz.
Çeşitli çal›şmalarda semptom skoru üzerine %20-40
oran›nda olumlu etki yapt›ğ› gösterilmiştir (8). Birçok çal›şmada ortalama ve maksimum idrar ak›m
h›zlar›nda anlaml› art›şlara neden olduğu ve bu gruba özgü yan etkiye rastlama olas›l›ğ›n›n plasebodan
%10 kadar fazla olduğu bildirilmiştir (9). Uzun süreli kullan›mda güvenli olduğu ve etkinliğini yitirmediği gösterilmiştir.
Terazosin: Yar› ömrü 12 saat olan ve ülkemizde 2
ve 5 mg’l›k bölünebilen tablet formunda bulunan bir
α-blokerdir. Düşük oranda da olsa asteni, baş dönmesi, hipotansiyon vb. yan etkileri minimize etmek için
1 mg ile başlan›p 2 ve 5 mg’a yükseltilen doz titrasyonu ile kullan›lmas› önerilmektedir. Semptom skorlar› üzerinde %33-42 oranlar›nda düzelmeye, maksimum idrar ak›m›nda %18-34 art›şa, ortalama idrar
ak›m›nda %20-40 art›şa neden olduğu gösterilmiştir
(10). Maksimum etkiye 4-6 hafta sonra ulaş›lmakta,
cinsel fonksiyon üzerinde olumsuz bir etkiye rastlan›lmamaktad›r. Normotansiflerde sistolik kan bas›nc›n› ortalama 4 mg, hipertansiflerde ise 18 mmHg düşürdüğü bildirilmiştir. Uzun süreli kullan›mda etkinliğini yitirmediği ve yan etki s›kl›ğ›nda bir art›şa neden olmad›ğ› gösterilmiştir (11).
Tamsulosin: Selektif α-bloker olarak en son geliştirilen tamsulosinin yar›lanma ömrü 10 saat kadard›r.
1990 y›l›ndan itibaren bu maddenin 0.4-0.8 mg’l›k
dozlar ile yap›lan çal›şmalarda semptom skorlar›nda
%20-48 azalma, maksimum idrar ak›m›nda %20-40
art›ş elde edildiğine ilişkin bilgiler vard›r (12). Bu
ilaçla kan bas›nc› değişimi ve diğer yan etkilere rastlanma s›kl›ğ› plasebodan farkl› değildir. Günde bir
kez 0.4 mg’l›k doz ile semptomlar ve idrar ak›m h›zlar› üzerinde optimal etkiye ulaş›labilmektedir.
KOMBİNE MEDİKAL TEDAVİ
“Uzun süreli kullan›mda finasterid ile elde edilen
yaklaş›k %20 civar›nda prostat adenom kitlesinde
küçülme etkisi, α-blokerlerle elde edilen üretral direncin düşürülmesi ile kombine edilerek daha iyi bir
sonuca ulaş›labilir mi?” düşüncesi ile kombine tedavi çal›şmalar› yap›lmaktad›r. Günümüze kadar fayda-maliyet analizi ile yap›lan değerlendirmelerde,
hastalara kombine tedavi uygulanmas›n› önerebilecek sonuçlar elde edilmemiştir, en az›ndan α-bloker
monoterapisi ile elde edilebilecek başar›y› görmeden
böyle bir kombinasyona s›cak bak›lmamaktad›r.
Sonuç olarak,
Prostat doku kitlesinin büyük ve büyümenin daha
çok stromal (statik) komponente bağl› olduğu, orta
lob hipertrofisi bulunmayan, cinsel fonksiyon bozulmas›n›n önemsenmediği yaşl› hastalarda finasterid
tedavisinden yarar beklenebilir. Ancak 1 y›l› aşk›n
kullan›mda ek bir yarar elde edilemeyeceği düşünülerek bu tedavinin belirtilen süreyi aşmas›na izin verilmemelidir.
Özellikle selektif uzun etkili α-blokerlerle yap›lan
çal›şmalarda, bu maddelerin mesane ç›k›m›nda yer
alan düz kaslardaki α1c reseptörleri etkileyerek kas
tonusunu, dolay›s› ile ç›k›m direncini azaltarak
olumlu etki yapt›ğ› kan›tlanm›şt›r. Ancak bu bölgedeki adrenerjik reseptörlerin %70-75 kadar›n›n α1c
reseptör yap›s›nda olduğu ve bu ilaçlarla düz kas tonusunun tümünün önlenemeyeceği unutulmamal›d›r.
Gerek bu faktörün varl›ğ› gerekse miksiyon için gerekli detrüsörün kas›lma gücünün zay›flad›ğ› dolay›s›yla art›k idrar miktar›n›n artt›ğ›, s›k üriner retansiyona giren, üst üriner sistemde ciddi değişikliklerin
başlad›ğ›, mesane taş›, s›k tekrarlayan ürogenital infeksiyon gibi komplikasyonlar›n oluştuğu durumlarda, medikal tedavilerde ›srar etmenin hasta yaşam›
yönünden getirebileceği riskler unutulmamal›d›r.
Cerrahi girişimlerle elde edilen hasta yaşam kalitesindeki art›şa hiçbir medikal tedavi ile ulaş›lamamakla birlikte, yukar›da belirttiğimiz endikasyon
alanlar› içerisinde kalan büyük bir hasta grubu için
medikal tedavi seçenekleri semptomatik düzelme ile
hasta konforunun artt›r›lmas›nda büyük bir fayda
sağlamaktad›r.
KAYNAKLAR
1.
2.
Finasterid study group: Finasterid (MK 906) in the
treatment of benign prostatic hyperplasia. Prostate
1983; 22: 291-5.
Gormley GJ, Stoner E, Bruskewitz RC, et al. The
effect of finasteride in men with benign prostatic
hyperplasia. The Finasteride Study Group. N Engl J
Med 1992; 327: 1185-91.
175
Erol D, Emir L
3.
4.
5.
6.
7.
8.
9.
176
Tchetgen MB, Oesterling JE. The role of prostate specific antigen in the evaluation of benign prostatic
hyperplasia. Urol Clin North Am 1995; 22: 333-44.
Lepor H. Alpha blockade for the treatment of benign
prostatic hyperplasia. Urol Clin North Am 1995; 22:
375-86.
Jardin A. Alpha blockers in the treatment of benign
prostatic hypertrophy. In: Fitzpatrick (ed). Non
Surgical Treatment of BPH. 4th ed. New York:
Churchill Livingstone, 1992: 63-78.
Kirby RS, Coppinger SW, Corcoran MO, et al.
Prazosin in the treatment of prostatic obstruction. A
placebo-controlled study. Br J Urol 1987; 60: 136-42.
Buzelin JM, Hebert M, Blondin P. Alpha blocking
treatment with alfuzosin in symptomatic benign prostatic hyperplasia: Comparative study with prazosin.
The PRAZALF Group. Br J Urol 1993; 72: 922-7.
Fawzy A, Braun K, Lewis GP, et al. Doxazosin in the
treatment of benign prostatic hyperplasia in the normotensive patients: A multicenter study. J Urol 1995;
154: 105-9.
Gillenwater JY, Conn RL, Chrysant SG, et al.
Doxazosin for the treatment of benign prostatic
hyperplasia in patient with mild to moderate essential
hypertension: A double-blind, placebo-controlled,
dose-response multicenter study. J Urol 1995; 154:
110-5.
10. Lepor H, Auerbach S, Purlas-Baez A, et al. A randomized placebo controlled multicenter study of the
efficacy and safety of terazosin in the treatment of
benign prostatic hyperplasia. J Urol 1992; 148:
1467-74.
11. Lepor H. Long term safety and effectiveness of terazosin for the treatment of BPH. Terazosin Research
Group. Urology 1995; 45: 406-13.
12. Abrams P, Schulman CC, Vaage S. Tamsulosin, selective alpha 1c adrenoreceptor antagonist: A randomized, controlled trial in patients with benign prostatic obstruction. Br J Urol 1995; 76: 325-36.
YAZIŞMA ADRESİ
Doç. Dr. Demokan EROL
S.B. Ankara Eğitim ve Araşt›rma Hastanesi
1. Üroloji Kliniği
ANKARA