Aynî’nin Umdetü’l-Kari’si, günümüzde, Hadis Tarihinde “Tehzib Dönemi” diye adlandırılmaya başlayan devrenin, şerh edebiyatının zirvelerinden birini teşkil eder. Bu tespitten hareketle, tebliğimizde özellikle Aynî’nin geleneksel hadis yorumculuğunun ana usulünde seleflerinden aldığı, geliştirdiği ve yenilediği bazı metotları, özellikle mukaddimesinden hareketle değerlendirilecektir. Umdetü’lKari’nin Mukaddimesi ile Hedyü’s-Sarî’nin Yorum Metodolojisi açısından kısa mukayesesine değinilecektir. Hadis anlama ve yorumlamaya dair yapılan bilimsel veya akademik çalışmalar esas alınarak, günümüzde yaşanan hadis yorumlamaya dair metodolojik tartışma ve arayışlarda Aynî’nin şerh yorumun ne derece çözüm olabileceği de tartışılacaktır. Gelenekten kopmayan, geleceğe ışık tutan bazı fikirlerinin analitik bir değerlendirmesi yapılmaya çalışılacaktır.