Kıyamet alametleri, deccal ve mehdi hakkındaki

Sorularlarisale.com
Kıyamet alametleri, deccal ve mehdi hakkındaki
rivayetler tevil edilerek izah ediliyor. Hiçbir İslam âlimi,
kıyametin büyük alametlerini böyle tevil etmediğine
göre, bunların tevilleri yersiz değil midir?
Evvela, bir kısım ayet ve hadislerin müteşabih olduğu ve tabir ve tevile muhtaç
olduğu ayet ve hadisler ile sabittir.
Kur'ân-ı Kerim muhkem ayetlere “Ümmü’l-kitap” (Kitab’ın anası, temeli),
bunların dışında kalan bir kısım ayetlere ise “müteşâbih ayetler" adını vermiştir.
Bu hususu açıklayan ayet-i kerime mealen şöyledir:
“Sana Kitab’ı indiren O’dur. Onun bazı ayetleri muhkemdir ki,
bunlar Kitab’ın esasıdır. Diğerleri de müteşâbihtir. İşte kalblerinde
eğrilik olanlar, fitne çıkarmak ve onun te’viline yeltenmek için
müteşâbih ayetlere yapışıp, onlarla uğraşır dururlar. Halbuki onun
te’vilini ancak Allah bilir. İlimde yüksek pâyeye erişenler
(derinleşenler-râsih âlimler), ‘O’na inandık, hepsi Rabbimiz
tarafındandır.’ derler. Bu inceliği ancak aklıselim sahipleri düşünüp
anlar.”(Âl-i İmrân, 3/7.)
Bu sınıfa giren çok ayet ve hadisler mevcuttur. Bunlardan bazılarını örnek olarak
verelim.
"Allah'ın eli kulların ellerinin üstündedir." (Feth, 48/10)
"Sadece Rabbinin yüzü bakidir." (Rahman, 55/27);
"Benim nefsimdekini bilirsin; fakat ben senin nefsinde bulunanı
bilmem." (Maide, 5/116)
"Allah, gökleri, yeri ve her ikisinin arasındakileri altı günde
yaratmış, sonra da Arş'ın üzerine istivâ etmiştir."(Secde, 32/4)
Bu ayetlerde de açık bir şekilde teşbih ifadeler vardır. Bu ayetleri zahiri üzere kabul
etmek doğru olmaz. Bu sebeple İslam alimlerinin bu ayetten çıkarttığı manalar ile
page 1 / 4
ayeti anlamak en güzel ve selametli yoldur. Bu ayetlerin hepsi tevil ve tabirin
meşru ve gerekli bir yol olduğunu ilan ediyor.
Hadiste ise bu durum şu şekilde izah ediliyor.
“Her bir âyetin mânâ mertebelerinde bir zâhiri, bir bâtını, bir haddi,
bir muttalaı vardır. Bu dört tabakadan herbirisinin fürûatı, işârâtı,
dal ve budakları vardır.”(1)
Mesela “Hazreti İsa (as) elinde kılıcı ile zıplayacak, deccalin dizine
yetişemeyecek.” hadisini zahiri üzerine anlamak ve bilim ve adetullah kanunu ile
bağdaştırmak, gerçekten zordur. Bu ve buna benzer yüzlerce hadis ve ayetler zahiri
üzere algılandığı ve anlaşıldığı için, İslam dinine çok hurafeler karışmıştır. Bir çok
tereddüt ehli mütefennin bu zahiriciler yüzünden dinden uzaklaşmıştır. İslam’ın akl-ı
selime yatkın olmayan hiçbir meselesi yoktur.
İkinci olarak, dünyanın imtihan ve tecrübe yeri olduğunu ifade eden bir çok ayet
ve hadisler mevcuttur. İmtihan ve tecrübe ise bedihilikle bağdaşmaz. Mesela sınava
tabi tutulan bir öğrencinin sorularının altına cevabının yazılması, nasıl sınavın
ruhuna aykırı ise, aynı şekilde imtihan olan dinin, bedahet derecesinde izhar ve ilan
edilmesi aynı derecede dinin ruhuna aykırıdır. Peygamberlerin mucizeleri
zannedildiği gibi iradeyi teslim alacak kadar açıklıkta ve bedahette değildir. Şayet
öyle olsa idi Ebucehil de iman ederdi. Demek onların mucizeleri sadece nübüvvet
hengamında bir ihtiyaçtan dolayı gösterilen ve akla kapı açıp, iradeyi tamamen
teslim almayan mucizelerdir. Bedahet, ıstılahta insan iradesini zorlayarak imana
mecbur eden açık delil demektir. Mucizeler bu kıvamda bir bedahet taşımazlar.
“Sizi, bir imtihan olarak, şer ve hayırla deneyeceğiz. Hepiniz de
nihayet bize döndürüleceksiniz.” (Enbiya, 21/35)
"Müminler sadece 'İman ettik' demeleri sebebiyle kendi hallerine
bırakılıvereceklerini, imtihana tâbi tutulmayacaklarını mı
zannettiler? Biz elbette kendilerinden önce yaşamış olanları
denedik. Allah elbette şimdiki müminleri de imtihan edip iman
iddiasında sadık olanlarla, samimiyetsiz olanları elbette bilecektir."
(Ankebut, 29/2/3)
“Allah'ın kanunlarını asla değiştiremezsiniz.” (Ahzab, 33/62)
Üçüncü olarak, dinin ruhunda ve özünde zorlama yoktur. Çünkü zorlama dinin
page 2 / 4
ruhuna zıttır. İslam, irade ve ihtiyarı esas alır ve bütün muamelelerini bu esas üzere
kurar. Zorlama ile yapılan bütün amel ve fiiller ister inanç, ister ibadet ve isterse
muamele açısından olsun, kat'iyyen makbul ve muteber kabul edilemez. Zaten
böyle bir durum "Ameller niyetlere göredir." prensibine uygun düşmez.
Din, zorla kabul edilebilecek veya ettirilebilecek bir sistem değildir. Onda, her
şeyden önce iman esastır. İman ise, tamamen vicdani ve kalbe ait bir meseledir. Hiç
bir zorlama teşebbüsü kalb ve vicdana tesir edemez. Dolayısıyla insan, ancak tetkik
edip, öğrenip, ancak içinden geliyorsa ve gönlü imana yatkınsa iman edebilir. Bu
manada dinde zorlama yoktur.
Hak din, Hz. Âdem (as)'den günümüze kadar hiç kimseyi inanmaya zorlamamıştır.
Bu konuda zorlama, daima küfür cephesinin ahlakı olmuş ve insanları dinlerinden
çıkarmak için her türlü baskıyı ve hatta işkenceyi reva görmüşlerdir.
Dördüncü olarak, Üstad Hazretleri bu hususu gayet güzel ve mukni bir şekilde
şöyle özetliyor:
"Eğer desen: 'Şimdi şu tahkikattan sonra şübhem kalmadı ve tasdik
ettim ki; Kur'anda sair hakaikla beraber, medeniyet-i hazıranın
hârikalarına ve belki daha ilerisine işaret ve remz vardır. Dünyevî
ve uhrevî saadet-i beşere lâzım olan her şey, değeri nisbetinde
içinde bulunur. Fakat niçin Kur'an, onları sarahatla zikretmiyor? Tâ,
muannid kâfirler dahi tasdike mecbur olsunlar, kalbimiz de rahat
olsun?"
"Elcevab: Din bir imtihandır. Teklif-i İlahî bir tecrübedir. Tâ, ervah-ı
âliye ile ervah-ı safile, müsabaka meydanında birbirinden ayrılsın.
Nasılki bir madene ateş veriliyor; tâ elmasla kömür, altunla toprak
birbirinden ayrılsın. Öyle de bu dâr-ı imtihanda olan teklifat-ı İlahiye
bir ibtilâdır ve bir müsabakaya sevktir ki; istidad-ı beşer madeninde
olan cevahir-i âliye ile mevadd-ı süfliye, birbirinden tefrik edilsin...
Madem Kur'an, bu dâr-ı imtihanda bir tecrübe suretinde, bir
müsabaka meydanında beşerin tekemmülü için nâzil olmuştur.
Elbette şu dünyevî ve herkese görünecek umûr-u gaybiye-i
istikbaliyeye yalnız işaret edecek ve hüccetini isbat edecek
derecede akla kapı açacak. Eğer sarahaten zikretse, sırr-ı teklif
bozulur. Âdeta gökyüzündeki yıldızlarla vazıhan 'Lâ ilahe illallah'
yazmak misillü bir bedahete girecek. O zaman herkes ister istemez
tasdik edecek. Müsabaka olmaz, imtihan fevt olur. Kömür gibi bir
ruh ile elmas gibi bir ruh (Haşiye) beraber kalacaklar..."
"HAŞİYE: Ebû Cehil-i Lâin ile Ebû Bekir-i Sıddık, müsavi görünecek. Sırr-ı
teklif zâyi olacak..."(2)
page 3 / 4
Dipnotlar:
(1) bk. Ebû Yâ’lâ, el-Müsned IX/287; et-Taberânî, el-Mu’cemü’l-Evsat I/236.
(2) bk. Sözler, Yirminci Söz, İkinci Makam.
page 4 / 4
Powered by TCPDF (www.tcpdf.org)