LEVHA HAREKETLERĠNĠN ETKĠLERĠ Alfred WEGENER 1915 yılında tüm kıtaların bir arada toplandığını,sonra farklı yönlere kayarak dağıldığını ileri sürmüĢtür. KITALARIN KAYMASI TEORĠSĠ olarak anılan bu teoriye göre ;kıtalar önceleri tek bir kıta olan PANGEA’dan meydana geliyordu. Milyonlarca yıl geçen bir süreçten sonra kıta parçaları birbirinden uzaklaĢarak günümüzdeki görünümünü almıĢtır. PANGEA’DAN GÜNÜMÜZ DÜNYASINA • 130 Milyon yıl öncesinden günümüze kadar olan ‘’kıta kayması’’ ile ilgili bir animasyon. • Media player classic ile açılır.Çift tıklayınız yeter. GÜNÜMÜZ DÜNYASINDAN 100 MĠLYON YIL SONRASINA… Kıtaların kayma teorisine uygun olarak günümüzdeki kıtaların 100 milyon yıl sonraki durumu ile ile ilgili bir animasyon Media player classic ile çalıĢır.Çift tıklayınız yeter. Wegener’in bu teorisi günümüzde geliĢtirilerek LEVHA TEKTONĠĞĠ teorisi adını almıĢtır. Yerkabuğundaki çatlaklar boyunca birbirinden ayrılan parçaların her birine LEVHA(PLAKA) adı verilir. Bu levhalar yılda 1 ile 10 cm. arasında hareket etmektedir.(ÖRNEK=Kuzey Amerika ile Avrupa levhaları yılda 2cm.kadar birbirinden uzaklaĢmaktadır.) LEVHA TEKTONĠĞĠ TEORĠSĠ Levhalar(plakalar) ,okyanus sırt sistemleri,faylar,okyanus çukurları ile sınırlanır. Levhalar okyanusal ve kıtasal kabuktan oluĢmuĢ olup,levhalarla kıtaların dağılımı arasında bir iliĢki yoktur. Örneğin Afrika levhası;Afrika kıtasından baĢka Atlantik ve Hint okyanusundan da parçalar taĢımaktadır. LEVHALARIN 3 ÇEġĠT HAREKETĠ VARDIR. 1. Levhaların birbirinden uzaklaĢması LEVHALARIN 3 ÇEġĠT HAREKETĠ VARDIR. 2.Levhaların birbirine yaklaĢması LEVHALARIN 3 ÇEġĠT HAREKETĠ VARDIR. 3.Levhaların birbirinin yanından kayarak geçmesi Levhalar birbirinden uzaklaĢtıklarında;yerin derinliklerinde manto malzemesi yüzeye çıkarak kabuğa eklenir. • Ġki levhanın birbirine yaklaĢması halinde ara yerde sıkıĢma(dalma-batma zonu) oluĢur.Burada yerkabuğu alttaki mantoya doğru bükülerek dalar ve manto içinde erir.Dolayısıyla sıkıĢma hareketi levhanın kayba uğramasına yol açar. LEVHALARIN BĠRBĠRĠNE YAKLAġMASI Kıtasal ve okyanusal levhaların birbirine yaklaĢtığı yerlerde ,okyanusal levha yoğunluğu fazla olduğu için kıtasal levhanın altına dalar.Buraya DALMA-BATMA ALANI denir. DALMA-BATMA ALANLARINDA;derin okyanus hendekleri oluĢmuĢtur. Ayrıca buralarda gerilme ve sürtünmenin etkisiyle DEPREM ve VOLKANĠK FAALĠYETLER meydana gelir. • Kıtaların birbirinden UzaklaĢması animasyonu Dalma-batma zonu animasyonu Media player classic ile çalıĢır.Çift tıklayınız yeter. Levhaların birbirinin yanından kayarak geçmesi durumunda levha kenarlarında oluĢan dönüĢüm fayları dıĢında bir değiĢim olmaz.Dalma –batma zonunun olduğu yerlerde depremler oluĢur. LEVHALARIN BĠRBĠRĠNĠN YANINDAN KAYARAK GEÇMESĠ • Ġki levhanın birbirinden uzaklaĢtığı sınır bölgelerinde yer alan kırık veya yarıklar,levhaların yanlara doğru olan hareketiyle birbirinden uzaklaĢır. • Bu hareket Ġzlanda civarında yılda 1cm,Pasifikte Ekvator civarında yılda 6cm.kadardır. • Bu verilere göre Pasifik okyanusu 200milyon yıl sonra ortadan kaybolacaktır. NOT: Üzerinde kıta taĢıyan iki levha bazen çarpıĢabilirler.ÇarpıĢma bölgelerinde yerkabuğunun kalınlığı artar.Buralarda kıvrılma ve kırıklar meydana gelir.Böyle yerlerde deprem olayı sık sık görülür. ÖRNEK=Hindistan yarımadasını taĢıyan Hint levhasının Asya’ya çarpması sonucunda 80 milyon yıl önce HĠMALAYA KIVRIM SĠSTEMĠ meydana gelmiĢtir. Levhaların manto üzerindeki hareketi Ģu Ģekilde açıklanmaktadır. Alt mantoda çekirdeğin etkisiyle ısınan mağma,yerkabuğuna dikey olarak yükselir. Yerkabuğuna değen mağma , bir süre yerkabuğuna sürtünerek yerkabuğunu hareket ettirdikten sonra soğuyup yoğunlaĢarak tekrar dikey yönde mantoya doğru hareket eder. Manto ile yerkabuğu arasında çok yavaĢ ve sürekli olan bu dönüĢüm hareketine KONVEKSĠYONEL AKINTILAR adı verilmektedir. OLUġAN KONVEKSĠYONEL AKINTI • Animasyondaki kırmızılıklar daha yoğun bir bir Ģekilde ısıtmayı temsil ederken,mavilikler soğutmayı temsil eder. • Isınma –soğuma yoğunlaĢması) • Media player classic ile çalıĢır.Çift tıklayınız yeter. LEVHA SINIRLARI-UZAKLAġANYAKINLAġAN LEVHALAR LEVHA SINIRLARI-UZAKLAġAN-YAKINLAġAN LEVHALAR Levha sınırları yerkabuğunun en zayıf kesimleridir.Bu bölgelerde yoğun bir Ģekilde depremsellik göze çarpar. Levha sınırları fay hatlarının aktif olduğu alanlar olduğundan volkanizma faaliyetleri bu bölgelerde daha çok yaĢanmaktadır. Sıcak su kaynakları; yüzey sularının ,yeraltına doğru sızma imkanı bulunan faylı ve volkanik arazilerde görülür.Bu nedenle levha sınırlarının geçtiği bölgeler sıcak su kaynakları bakımından da zengindir. SONUÇ OLARAK LEVHA SINIRLARINDA ; DEPREMLER VOLKANĠZMA SICAK SU KAYNAKLARI Paralellik göstermektedir. DEPREM DAĞILIġ HARĠTASI ĠNCELENDĠĞĠNDE; Depremler yeryüzünde uzun ve dar kuĢaklar boyunca uzanır. En büyük kuĢak(1.KuĢak) Büyük Okyanusu çevreleyen deprem kuĢağıdır. Yeryüzünde meydana gelen depremlerin %68’i bu kuĢakta meydana gelir. 2.kuĢak Avrupa ve Asya arasında uzanmaktadır.Yeryüzündeki depremlerin %21’i bu kuĢakta meydana gelir. 3.kuĢak ise Atlas okyanusunun ortasındaki sırtlar boyunca uzanmaktadır.Meydana gelen depremlerin %11’i bu kuĢak boyunca görülür.