gata eğitim hastanesi çocuk sağlığı ve hastalıkları

advertisement
TSK Koruyucu Hekimlik Bülteni, 2005: 4 (5)
ARAŞT IRMA
GATA EĞİTİM HASTANESİ ÇOCUK SAĞLIĞI
VE HASTALIKLARI KLİNİĞİNDE YATAK
KULLANIM UYGUNLUĞUNUN
DEĞERLENDİRİLMESİ
Yrd.Doç.Dr. Abdulkadir TEKE*, Doç.Dr. Cesim DEMİR*,
Doç.Dr. Mustafa ÖZER**, Yrd.Doç.Dr. Muharrem UÇAR***,
Prof.Dr. Erdal GÖKÇAY****
* GATA Sağlık Hizmetleri Yönetimi BD, Ankara
** GATA Askeri Sağlık Hizmetleri AD, Ankara
*** GATA Tıp Tarihi ve Deontoloji AD, Ankara
**** GATA Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları AD, Ankara
Gönderildiği Tarih: 9 Haziran 2005, Kabul Tarihi: 15 Temmuz 2005.
ÖZET
Bu çalışmanın amacı, Gülhane Askeri Tıp
Akademisi (GATA) Eğitim Hastanesi Çocuk
Sağlığı ve Hastalıkları Servisinde yatak
kullanım uygunluğunu değerlendirmektir.
Bu amaçla, 01 Ocak-31 Mart 2002 döneminde,
genel pediyatri servisinde yatarak tedavi gören
ve taburcu olan 525 hastadan örneklem olarak
175 hastanın dosyası seçilmiştir. Her bir
hastanın dosyası incelenerek hastaneye
yatışları ve hastanede kaldıkları her bir günü
(909 gün), Pediyatrik Uygunluk Değerlendirme
Protokolü
kullanılarak
değerlendirilmiştir.
Verilerin analizinde Ki-kare testi kullanıldı.
Elde edilen sonuçlara göre, 172 hastanın
(%98.3) hastaneye yatışının ve 806 hasta
gününün (%88.7) tıbbi olarak uygun (gerekli)
olduğu belirlenmiştir.
Hastanın
yatak
kullanım
uygunluğunu
etkileyen; yaş, cinsiyet, geldiği yer ve geliş
biçimi
gibi
faktörler
değerlendirilmiştir.
Değerlendirme sonucunda, 2 yaş üstü ve
Ankara dışından gelen hastaların daha uygun
olmayan hasta gününe sahip olduğu
görülmüştür. Acil servis yoluyla gelen
hastaların uygun olmayan hasta günü oranının
daha düşük olduğu görülmüştür.
Sağlık bakım sisteminin geliştirilmesi için
uygun olmayan yatak kullanımını etkileyen
faktörlerin
ve
bunların
nedenlerinin
belirlenmesi gerekmektedir. Bu amaçla bu
alanda yapılması gereken çalışmalar teşvik
edilerek uygun yatak kullanımı için politikalar
belirlenmelidir.
Sorumlu Yazar (Corresponding Author):
Abdulkadir TEKE, GATA Sağlık Hizmetleri
Yönetimi BD, 06018-Etlik/Ankara
Tel :0.312.3046008
E-posta: ateke@gata.edu.tr
Anahtar Kelimeler: Gereksiz
Kullanım İncelemesi, PAEP.
238
Kullanım,
TSK Koruyucu Hekimlik Bülteni, 2005: 4 (5)
ABSTRACT
THE EVALUATION OF THE
APPROPRIATENESS OF BED USE IN
DEPARTMENT OF GENERAL PEDIATRICS
IN GÜLHANE MILITARY MEDICAL
ACADEMY TRAINNING HOSPITAL
The purpose of the article is to evaluate the
appropriateness of bed use in Department of
Pediatrics in Gülhane Military Medical
Academy, in Ankara, Turkey. The records of
175 patients, were selected randomly out of
525 patients hospitalized in the period
between January 01-March 31 2001. The
hospital files of these patients were
retrospectively reviewed and evaluated
according to the Pediatric Appropriateness
Evaluation Protocol (PAEP) which have criteria
specific to children for admissions and days of
stay. A total of 175 patient admission and 909
patient days were evaluated. It was
determined
that
medically
appropriate
admission rate was 98.3 %and appropriate
patient day rate was 88.7%. The influence of
factors which can affect the appropriateness of
bed use such as the age and gender of the
patients, the region where the patients live,
and the admission route to the hospital was
investigated. While the children older than 2,
and the patients from outside Ankara had
higher inappropriate rate of patient days, the
children admitted through the emergency
service had less inappropriate rate of patient
days. The factors affecting hospital bed use
should be clarified and the reasons for
inappropriate bed use in hospitals should be
identified in order to improve the health care
systems. The researchs to identify the extent
of inappropriate bed use should be
encouraged to draw policy conclusions to
reduce the inappropriate bed use.
Keywords : Inappropriate bed use, Utilization
Review, Patient day, PAEP.
GİRİŞ
Maliyetlerinin
hızla
artması
karşısında hastaneler, başta sigorta
şirketleri ya da sosyal güvenlik
kuruluşları gibi ödeme yapanların ve
işverenlerin baskısıyla maliyetleri
düşürme, verimliliği artırma, gereksiz
kullanımı azaltma ve birbirleriyle
rekabete girmeye zorlanmışlardır
(1,2,3).
Tüm gelişmiş ülkelerde olduğu gibi
ülkemizde de sağlık sektörüne
ayrılan kaynakların yaklaşık yarısı
hastanelerde harcanmakta ve bu
harcamaların %70-80’lik kısmında
hekimler etkili olmaktadırlar (4,5).
Dolayısıyla
tıbbi
hizmetlerin
uluslararası kabul görmüş kriterlere
göre değerlendirilmesi, gereksiz
kullanım (uygun olmayan kullanım)
söz konusu ise bunun nedenlerinin
ortaya konularak çözüm getirilmesi,
sağlık kaynaklarının daha etkin ve
verimli
kullanılması
açısından
kaçınılmaz olacaktır (5).
Uygunluk tanımı ülkeden ülkeye ve
sağlık sisteminin kendi dinamiklerine
göre değişiklik gösterebilir. Genel
olarak iki farklı türde uygunluk
vardır. Hizmetin uygunluğu ve
bakımın verildiği yerin uygunluğu.
Semptomlar, fiziksel bulgular ve
tanısal test sonuçlarına göre belirli bir
hastanın verilecek hizmetten yarar
göreceği
bekleniyorsa
hizmet
239
TSK Koruyucu Hekimlik Bülteni, 2005: 4 (5)
yönünden
uygunluk
sağlanmış
olacaktır (6).
Bakımın verildiği yerin (sağlık
kuruluşunun) uygunluğu, hastanın
klinik özelliklerinin ve bakımı için
gerekli hizmetlerin, bakımın verildiği
yere uyup uymadığı ile belirlenir
(6,7). Bakım yerinin uygunluğu
denilince, hem verilen hizmetlerin
uygun olduğu, hem de bu hizmetlerin
teknik olarak doğru bir şekilde ve
doğru bir sağlık kuruluşunda
sunulduğu varsayılmaktadır.
Hastanın gereksinim duyduğu
hizmetler alternatif yerlerde (ayaktan
tedavi kuruluşları gibi) mevcut
olmayabilir. Bu yüzden, bakım
sağlanan yerin uygunluğu, alternatif
ve daha ucuz bakım yerinin varlığına
da bağlıdır (6).
Uygun olmayan hastane kullanımı,
hastanın tıbbi yönden gereksinimine
uygun olmayan kullanımdır. İki tip
uygun olmayan kullanım vardır:
Fazla kullanım (overutilization) ve
yetersiz kullanım (underutilization).
Fazla kullanım, hastaya yararı
olmayan (hastanın eve gidecek kadar
iyileşmesinden sonra, hastanede
fazladan yattığı günler gibi) ya da
yatarak değil de ayaktan ve maliyeti
daha düşük bir sağlık kuruluşunda
verilebilecek olan bakımdır. Yetersiz
kullanım
ise,
hastanın
tıbbi
gereksinimini karşılamada tür, süre,
yer ya da yoğunluk açısından yeterli
240
olmayan bakımdır. Örneğin, yatarak
bakıma gereksinimi devam eden bir
hastanın
taburcu
edilmesi,
komplikasyon
riski
dolayısıyla
hastanede yatarak tedavi görmesi
gereken hastanın ayakta takip
işlemlerinin yapılması vb. gibi.
Hastanın hastaneye gereksiz yatış
ve hastanede gereksiz kalış nedenleri
genel olarak üç grupta toplanabilir
(5,8,9,10):
• Hekim
ya
da
hastaneden
kaynaklanan nedenler,
• Hasta ya da ailesinden kaynaklanan
nedenler,
• Çevresel nedenler.
Bu çalışmanın amacı, Gülhane
Askeri Tıp Akademisi (GATA)
Eğitim Hastanesi Çocuk Sağlığı ve
Hastalıkları Servisinde yatarak tedavi
gören hastaların yatak kullanım
uygunluğunu değerlendirmektir.
GEREÇ VE YÖNTEM
Çalışmada, hastanın hastaneye
yatışının ve hastanede kaldığı her bir
günün uygunluğunun değerlendirilmesinde, geçerliliği ve güvenirliği
kanıtlanmış olan ve literatürde
yaygın olarak kullanılan Pediyatrik
Uygunluk Değerlendirme Protokolü
(Pediatric Appropriateness Evaluation Protocol - PAEP) kullanılmıştır
(11, 12, 13, 14).
TSK Koruyucu Hekimlik Bülteni, 2005: 4 (5)
PAEP, yetişkin hastaların hastane
kullanım uygunluğunu değerlendirmek için oluşturulan kriterlerden
uyarlanmıştır. Yetişkin hastalar için
geliştirilen kriterlerin Türkiye’de
geçerlik ve güvenirliği test edilmiş ve
uygulanabilirliği kanıtlanmıştır (15).
Sosyal kriterleri içermeyen PAEP,
tanıdan bağımsız tıbbi kriterlerden
oluşmuştur. PAEP’in orijinal metni
elde edilerek bir genel pediyatrist ile
birlikte Türkçe’ye çevrilmiştir. Daha
sonra bu çeviri, çocuk cerrahi
uzmanları ve yüksek hemşireler
tarafından kontrol edilmiştir. Böylece
kontrolü yapılan kriterlere, çocuk
kliniğindeki hekimlerin katıldığı
toplantıda bir kez daha kontrolü
yapılarak son şekli verilmiştir. Yatış
uygunluğunun değerlendirilmesinde
kullanılan kriterler 21 adet olup,
hastalık şiddeti kriterleri ve hizmet
yoğunluğu kriterleri olmak üzere iki
başlık altında toplanmıştır. Hastanın
durumu bu kriterlerden en az birini
bile karşıladığında yatışın uygun
olduğuna
karar
verilmektedir.
Hastanın
her
bir
gününün
uygunluğunun değerlendirilmesinde
kullanılan kriterler ise toplam 28 adet
olup, tıbbi hizmetler, hemşirelik
/yaşam destek hizmetleri ve hastanın
klinik durumu olmak üzere üç başlık
altında toplanmıştır. İncelenen her bir
gün için ayrı ayrı olarak hastanın o
günkü bilgileri bu kriterlerden en az
birisini bile karşılıyorsa, o gün için
kalışın uygun olduğuna karar
verilmektedir (11, 12, 15).
hasta
Çalışma
kapsamına,
yoğunluğunun en fazla olduğu 01
Ocak-31 Mart 2001 döneminde,
genel pediyatri servisinde yatarak
tedavi gören ve taburcu olan 525
hastadan örneklem olarak hesaplanan
175 hastanın dosyası dahil edilmiştir.
Tespit
edilen
örneklem
büyüklüğünün elde edilebilmesi
amacıyla, yatan hasta listesinden süt
çocukları
ve
büyük
çocuklar
sıralanmış, rastgele bir başlangıç
noktasından itibaren her üç hastada
bir olmak üzere hasta dosyaları
seçilmiştir. 7 hastanın dosyası
serviste ya da ilgili hekimde olduğu
için
arşivde
bulunamamış,
dolayısıyla
sıra
numarası
bir
artırılarak
örneklem
dosyaları
belirlenmiştir. Dosyalar iki ayrı
hekim tarafından, geri kalanı da
farklı
bir
hekim
tarafından
incelenmiştir.
Hastaneye
yatış
uygunluklarının
değerlendirilmesinde,
hastanın
ilk
günkü
kayıtlarından yararlanılmıştır. Hastanın hastanede kaldığı her bir günün
değerlendirilmesinde ise, incelemenin yapıldığı gün ve ondan önceki
günlerdeki kayıtlarından yararlanılmıştır.
241
TSK Koruyucu Hekimlik Bülteni, 2005: 4 (5)
BULGULAR
175 Genel pediyatri hastasının tıbbi
kayıtlarının,
hastaneye
yatış
uygunluğu ve hastanede kalış
uygunluğu açısından incelenmesi
sonucunda elde edilen bulgular Şekil
1’de verilmiştir. Buna göre hastaların
%98.3’ünün (172 hasta) yatışı tıbbi
açıdan uygun olarak bulunurken,
%1.7’sinin (3 hasta) yatışı gereksiz
olarak bulunmuştur. 175 hastaya ait
toplam 909 hasta gününün %88.7’si
(806 gün) uygun olarak bulunmuş,
%11.3’ü (103 gün) ise gereksiz
olarak bulunmuştur. Hastaneye yatışı
tıbbi açıdan uygun olan 172 hastaya
ait toplam 895 hasta gününün
%90.1’i (806 gün) uygun olarak
bulunurken, %9.9’u (89 gün) ise
gereksiz olarak bulunmuştur.
Şekil 1. Hastaların Hastaneye Yatış ve Hastanede Kalış (Hasta Günü) Uygunluğu
175 (%100) İncelenen Hasta Dosyası (OYS*=5.18)
172 (%98.3) Gerekli Yatış (OYS=5.19)
806 (%90.1)
89 (%9.9)
Gerekli
Gereksiz
Hasta Günü
Hasta Günü
* OYS: Ortalama Yatış Süresi
242
3 (%1.7) Gereksiz Yatış (OYS=4.67)
0 (%0.0)
Gerekli
Hasta Günü
14 (%100.0)
Gereksiz
Hasta Günü
TSK Koruyucu Hekimlik Bülteni, 2005: 4 (5)
Hastaneye
yatış
uygunluğu
açısından gruplar arası yapılan
karşılaştırmalarda
elde
edilen
sonuçlar Tablo 1’de verilmiştir.
Tablo 1. Hastaların Hastaneye Yatış Uygunluğu Yönünden Yattığı Ay,
Servis, Cinsiyet, Yaş, Geldiği Yer ve Geliş Biçimine Göre Değerlendirilmesi
DEĞİŞKENLER
UYGUN
UYGUN DEĞİL
TOPLAM
n
%
n
%
n
Ay
Ocak
66
67.1
2
2.9
68
Şubat
58
100.0
0
0.0
58
Mart
48
98.0
1
2.0
49
Servis
Süt Çocuğu
94
97.9
2
2.1
96
Büyük Çocuk
78
98.7
1
1.3
79
Cinsiyet
Erkek
99
98.0
2
2.0
101
Kız
73
98.6
1
1.4
74
Yaş
<2
94
97.9
2
2.1
96
>2
78
98.7
1
1.3
79
Geldiği Yer
Ankara İçi
134
98.5
2
1.5
136
Ankara Dışı
38
97.4
1
2.6
39
Geliş Biçimi
Acil Servisten
64
100.0
0
0.0
64
Poliklinikten
108
97.3
3
2.7
111
TOPLAM
172
98.3
3
1.7
175
Aylar
açısından
yapılan
değerlendirmede gruplar arasında
anlamlı
fark
bulunmamıştır
(x2=1.650, p=0.438).
Ayrıca, servisler, cinsiyet, yaş,
hastanın geldiği yer ve geliş biçimine
göre yatış uygunluğu açısından
gruplar arasında anlamlı fark
Yattığı
P
0.438
0.573
0.615
0.573
0.533
0.253
bulunmamıştır (Fisher’in Tek yönlü
Kesin Ki Kare Testine göre p>0.05).
Hastanede kalış (hasta günü)
uygunluğu açısından gruplar arası
yapılan karşılaştırmalarda elde edilen
sonuçlar Tablo 2’de verilmiştir.
243
TSK Koruyucu Hekimlik Bülteni, 2005: 4 (5)
Tablo 2. Yatan Hastaların Hastanede Kalış Uygunluğu Yönünden Yattığı Ay,
Yattığı Servis, Cinsiyet, Yaş, Geldiği Yer ve Geliş Biçimine Göre Değerlendirilmesi
DEĞİŞKENLER
UYGUN
UYGUN DEĞİL
TOPLAM
N
%
n
%
n
299
91.4
28
8.6
327
p*
Ay
Ocak
Şubat
280
89.2
34
10.8
314
Mart
227
84.7
41
15.3
268
Süt Çocuğu
477
91.4
45
8.6
522
Büyük Çocuk
329
85.0
58
15.0
387
Erkek
479
87.2
70
12.8
549
Kız
327
90.8
33
9.2
360
≤2
477
91.4
45
8.6
522
>2
329
85.0
58
15.0
387
Ankara İçi
592
90.0
66
10.0
658
Ankara Dışı
214
85.3
37
14.7
251
Acil Servisten
270
94.1
17
5.9
287
Poliklinikten
536
86.2
86
13.8
622
≤ 2 gün
57
86.4
9
13.6
66
3-4 gün
166
85.6
28
14.4
194
0.034
Servis
0.002
Cinsiyet
0.058
Yaş
0.002
Geldiği Yer
0.032
Geliş Biçimi
0.001
Yatış Süresi
5-6 gün
191
88.0
26
12.0
217
≥ 7 gün
392
90.7
40
9.3
432
TOPLAM
806
88.7
103
11.3
909
* X2 testi ile analiz edilmiştir.
244
0.246
TSK Koruyucu Hekimlik Bülteni, 2005: 4 (5)
Aylar
açısından
yapılan
değerlendirmede gruplar arasında
anlamlı fark bulunmuştur (x2=6.772,
p=0.034). Buna göre en uygun
kalışlar Ocak ayında gerçekleşmiştir
(%91.4).
Servisler açısından da anlamlı fark
bulunmuştur (x2=8.965, p=0.002).
Buna göre süt çocuklarında uygun
yatış
oranı
(%91.4),
büyük
çocuklardan (%85.0) daha yüksektir.
Cinsiyetler arasında anlamlı bir
fark
bulunmamıştır
(x2=2.779,
p=0.058).
Yaş grupları arasında ise anlamlı
bir fark bulunmuştur (x2=8.965,
p=0.002). Buna göre 2 yaş ve daha
küçük yaştaki hastalarda uygun yatış
oranı (%91.4) daha fazladır.
Ankara içinden gelen hastalar ile
Ankara dışından gelen hastalar
arasında kalış uygunluğu açısından
anlamlı bir fark bulunmuştur
(x2=4.013, p=0.032). Ankara içinden
gelen hastaların kalış uygunluğu daha
yüksek (%90) olarak bulunmuştur.
Geliş biçimi açısından da gruplar
arasında anlamlı fark bulunmuştur
(x2=12.208, p=0.001). Buna göre
GATA Acil Servis kanalıyla
gelenlerin uygun kalış oranı (%94.1),
sevkli ya da doğrudan polikliniğe
başvurarak yatırılanlara göre (%86.2)
daha yüksektir.
Yatış sürelerine göre gruplar
arasında anlamlı fark bulunmamıştır
(x2=4.144, p=0.246).
Hastanın tıbbi kriterler açısından
hastaneye
uygun
yatışına
ve
hastanede uygun kalışına neden olan
kriterler ve bunların karşılanma
durumları Tablo 3 ve Tablo 4’de
verilmiştir. Kriterlerin karşılanma
yüzdelerinin toplamı %100’den
fazladır. Bunun nedeni, hastanın
durumunun yatış ve kalış için birden
fazla kriteri karşılıyor olmasıdır.
Buna göre hasta yatışına neden
olan en önemli ilk beş kriter,
bronşiyal astma ya da croup
(%14.82), intra-venöz ilaç ve/veya
sıvı replasmanı (%13.37), hasta
tarafından uygulanamayan terapötik
rejim (%4.57), davranışın ya da
herhangi bir sistemin monitorize
edilerek incelenmesi (%4.17) ve
ciddi elektrolit / asit-baz dengesizliğidir (%4.13). Hasta kalışına neden
olan en önemli ilk üç kriter ise,
parenteral
tedavi
gerekliliği
(%20.26), solunum sistemi bakımı
gerekliliği (%12.76) ve bizzat hekim
tarafından günde en az üç kez yakın
tıbbi takip ve gözlem (%4.71)
gerekliliğidir.
245
TSK Koruyucu Hekimlik Bülteni, 2005: 4 (5)
Tablo 3. Yatış Değerlendirme Kriterleri ve Karşılanma Durumları
NO KRİTERLER
A. Hastalık Şiddeti Kriterleri
Ani gelişen bilinçsizlik ve oryantasyon bozukluğu (koma ya da
1
cevapsızlık),
Akut veya ilerleyici duyusal, motor, dolaşım veya solunum
2
bozukluğu (hareketi, beslenmeyi, nefes almayı, idrar çıkarmayı
vb. engelleyen),
Akut gelişen görme / işitme kaybı,
3
Vücudun bir bölgesinde aniden gelişen hareket kaybı,
4
Sürekli ateş ( oral 37.80C < , rektal 38.30C< ve 10 günden
5
fazla),
Aktif kanama,
6
Yara yerinin açılması ya da eviserasyon,
7
Ciddi elektrolit / asit-baz dengesizliği ( Na<123 / >156, K<2.5 /
8
>5.6, CO2<20 / 36> mEq / L, Arterial pH<7.3 / >7.45) ,
Hemotokrit <%30,
9
Anormal nabız:
• 6 ay-2 yaş (2 yaştan 1 gün eksik), 80-100 /min;
10 • 2-6 yaş, 70-200 / dk;
• 7-11 yaş, 60-180 / dk;
• >12 yaş, 50-140 / dk.
Anormal kan basıncı;
• 6 ay-2 yaş (2 yaştan 1 gün eksik), 70-100 / 40-85mm Hg;
11 • 2-6 yaş, 75-125 / 40-90 mm Hg;
• 7-11 yaş, 80-130 / 45-90mm Hg;
• >12 yaş, 90-200 / 60-120mm Hg.
12 Ayakta yapılamayan lomber ponksiyon gereksinimi,
Aşağıdaki durumların yönetiminde (acil oda dahil):
a.Nöbetler
b. Kardiyak aritmi
13
c.Bronşiyal astma veya krup
d. Dehidratasyon
e.Enkopresis
f. Diğer psikolojik problem
Özel pediyatrik problemler
a.Çocuk istismarı
14 b. Hasta tarafından uygulanamayan terapötik rejim
c.Davranışın ya da herhangi bir sistemin monitorize edilerek
incelenmesi (kalori alımı dahil)
246
SAYI
%
8
0.29
37
1.34
14
57
75
0.51
2.07
2.72
0
0
114
0.00
0.00
4.13
21
0.76
2
0.07
5
0.18
45
1.63
73
17
409
26
0
0
2.65
0.62
14.82
0.94
0.00
0.00
0
126
0.00
4.57
115
4.17
TSK Koruyucu Hekimlik Bülteni, 2005: 4 (5)
Tablo 3 (Devamı). Yatış Değerlendirme Kriterleri ve Karşılanma Durumları
NO KRİTERLER
SAYI
B. Hizmet Yoğunluğu Kriterleri
24 saat içerisinde yapılması planlanan cerrahi ya da özel işlem,
0
1
a.Genel ya da bölgesel anestezi altında veya,
12
b. Sadece hastane olanaklarıyla mümkün olan,
Bir yoğun bakım ünitesinde tedavi gerekliliği,
8
2
Her 2 saatte ya da daha sık vital bulgu izlenimi (Telemetri,
3
kardiyak monitarizasyonu içerebilir),
11
IV ilaç ve/veya sıvı replasmanı (tüp beslenmesini içermeyen),
369
4
Toksik yan etkileri bulunan kemoterapötik ajanların izlenmesi,
0
5
IM antibiyotik kullanımı (her 8 saatte),
0
6
Aralıklı veya sürekli respiratör gerekliliği (en az her 8 saatte),
0
7
Tablo 4. Kalış Değerlendirme Kriterleri ve Karşılanma Durumları
NO KRİTERLER
A. Tıbbi Hizmetler
Cerrahi işlemin uygulandığı gün,
1
2
Cerrahi işlem öncesi konsultasyon ya da değerlendirme
gerektiren cerrahi işlemlerden önceki gün preoperatif (1. Gün),
Kardiak kateterizasyon yapıldığı gün,
3
Angiografinin yapıldığı gün,
4
İç organlara biopsi yapıldığı gün,
5
Torakosentez ya da parasentez yapıldığı gün,
6
7
Invasif M.S.S.’e yönelik tanısal işlemler (Lomber ponksiyon,
sisternal ve ventriküler (tap), pnömoensefalograf) günü,
Gastrointestinal endoskopi yapıldığı gün,
8
9
Sıkı diyet kontrolü gerektiren herhangi bir test uygulamasındaki
diyet süresi kadar,
10
11
12
%
0.00
0.44
0.29
0.40
13.37
0.00
0.00
0.00
SAYI
%
0
0.00
1
14
0
0
1
0.04
0.51
0.00
0.00
0.04
7
0
0.25
0.00
25
Doğrudan tıbbi gözetim altında sık doz ayarlamaları gerektiren
yeni veya deneysel tedavi uygulamaları,
12
Bizzat hekim tarafından günde en az 3 kez yakın tıbbi takip ve
gözlemler, mutlaka belgelenmelidir,
130
Yukarıdaki 1,3,4,5,6,7 numaralı herhangi bir işlemden sonraki 5
gün,
0.91
0.44
4.71
0.18
247
TSK Koruyucu Hekimlik Bülteni, 2005: 4 (5)
Tablo 4 (Devamı). Kalış Değerlendirme Kriterleri ve Karşılanma Durumları
NO KRİTERLER
SAYI
B. Hemşirelik / Yaşam Destek Hizmetleri
1
Solunum sistemi bakımı: Aralıklarla ya da devamlı solunum cihazı
kullanımı veya günde en az 3 kez inhalasyon tedavisi (göğüsün
fiziksel tedavisi, aralıklı pozitif basınçlı solunum dahil), oksijenle 352
birlikte isoetharine hydrochloride (Bronkosal), hood, oksijen çadırı,
Parenteral tedavi: Aralıklı veya devamlı damar içi herhangi bir
destek tedavi uygulaması ( içeriğinde elektrolitler, protein veya
ilaçlar bulunan),
Vital bulguların en az 4 saat süreyle en az 30 dakikada bir
3
sıklıkla takibi,
Kas içi ve/veya deri altına günde en az 2 kez enjeksiyon
4
uygulaması,
Hastanın aldığının ve çıkardığının takibi,
5
Büyük cerrahi yaranın bakımı ve drenajı (akciğer tüpleri, T
6
tüpleri, hemovaks, penros dren),
Kırıklar, çıkıklar ya da konjenital sakatlıklar için traksiyon
7
Doktorun direktifleri doğrultusunda günde en az üç kez hemşire
tarafından yakın tıbbi takibi (kardiyorespiratuvar monitor dahil),
8
rutin dışı istenen vital bulgu takibi
C. Hastanın Klinik Durumu
İncelenen günden önceki son 24 saat içinde idrar yapamama
veya bağırsakları çalıştıramama ( nörolojik probleme
1
bağlanamayan – genellikle postoperatif bir problem),
İncelenen günden önceki son 48 saat içinde kan kaybına bağlı
2
transfüzyon,
İncelenen günden önceki son 48 saat içinde ventriküler
3
fibrilasyon veya akut iskeminin elektrokardiyografik bulgusunun
varlığı,
İncelenen günden önceki son 48 saat içinde eğer hasta ateşten
başka bir nedenden dolayı yatırılmışsa en az 38.30C rektal
4
ateşi (en az 37.80C oral) ateşi olması,
İncelenen günden önceki son 48 saat içinde koma: En az 1
5
saat süreyle cevapsızlık,
İncelenen günden önceki son 48 saat içinde alkol
6
yoksunluğuna bağlı olmayan akut konfüzyonel durum,
2
7
8
248
%
12.76
559
20.26
36
1.31
1
0.04
27
0.98
0
0
0.00
0.00
7
0.25
0
0.00
1
0.04
2
0.07
29
1.05
0
0.00
0
0.00
İncelenen günden önceki son 48 saat içinde şikayet ve bulgulara
neden olan akut hematolojik bozukluklar ( aşikar nötropeni, anemi, 0
trombositopeni, lökositoz, eritrositoz veya trombositoz),
0.00
İncelenen günden önceki son 48 saat içinde ilerleyici akut
nörolojik bozukluklar.
6
0.22
TSK Koruyucu Hekimlik Bülteni, 2005: 4 (5)
TARTIŞMA
Yapılan değerlendirme sonucunda
hastaların %98.3’ünün (172 hasta)
yatışı tıbbi açıdan uygun olarak
bulunurken, %1.7’sinin (3 hasta)
yatışı gereksiz olarak bulunmuştur.
175 hastaya ait toplam 909 hasta
gününün %88.7’si (806 gün) uygun
olarak bulunmuş, %11.3’ü (103 gün)
ise gereksiz olarak bulunmuştur.
Hastaneye yatışı tıbbi açıdan uygun
olan 172 hastaya ait toplam 895 hasta
gününün %90.1’i (806 gün) uygun
olarak bulunurken, %9.9’u (89 gün)
ise gereksiz olarak bulunmuştur.
Hastanelerin gereksiz kullanımının
belirlenmesi amacıyla, bugüne kadar
objektif kriterlerin kullanıldığı bir
çok araştırma yapılmış ve değişik
sonuçlar elde edilmiştir. Araştırmada
bulduğumuz gereksiz yatış ve
gereksiz kalış oranları, yapılan birçok
araştırmada elde edilen sonuçlardan
daha iyi durumdadır. Formby ve
arkadaşları
tarafından
yapılan
araştırmada gereksiz yatış oranı %13,
gereksiz kalış (hasta günü) oranı ise
%10 olarak bulunmuştur (13). Saleta
ve arkadaşları tarafından yapılan
araştırmada da gereksiz yatış oranı
%19.5, gereksiz kalış oranı ise %24
olarak bulunmuştur (14).
Araştırmada,
kalış
uygunluğu
açısından cinsiyetler arasında fark
bulunmamıştır.
Kemper
ve
arkadaşları da aynı sonucu elde
etmişlerdir (16).
Araştırmada belirlediğimiz yaş
grupları
servislere
göre
yapıldığından, iki grupta da anlamlı
fark bulunmuştur. Yaşı küçük olan
süt çocuklarında uygun kalış oranı
daha fazladır. Bu sonuç, Gloor ve
arkadaşlarının
bulduğu
sonuçla
paraleldir (12). Gloor ve arkadaşları
tarafından Kanada’da bir çocuk
hastanesinde yapılan araştırmada 852
hastanın kayıtları incelenmiş ve
gereksiz kalış oranı %24 olarak
bulunurken, küçük yaştaki hastalarda
uygun yatış oranı daha yüksek olarak
bulunmuştur. Kemper ve arkadaşları
da benzer sonuç elde etmişlerdir (16).
Araştırmada, beklenildiği gibi
Ankara içinden gelen hastalar ile
Ankara dışından gelen hastalar
arasında kalış uygunluğu açısından
anlamlı bir fark bulunmuştur.
Araştırmada, geliş biçimine göre
hastalar arasında fark bulunmuştur.
Beklendiği gibi acil servis kanalıyla
yatırılan hastaların kalışları, tıbbi
yönden daha uygun gerçekleşmiştir.
Yatış süresi uzadıkça gereksiz kalış
oranı daha da düşmektedir. Ancak
249
TSK Koruyucu Hekimlik Bülteni, 2005: 4 (5)
gruplar arasında anlamlı fark
bulunmamıştır.
Kemper
ve
arkadaşlarının yaptığı araştırmada da
yatış süresinin uzamasıyla gereksiz
kalışların düştüğü görülmüş, ancak
gruplar arasında anlamlı fark
bulunmuştur. Gloor ve arkadaşları ise
tam tersi bir sonuç elde etmişlerdir.
Buna göre, yatış süresi uzadıkça
gereksiz kalış oranını daha yüksek
olarak bulmuşlar ve gruplar arasında
anlamlı fark elde etmişlerdir.
Yapılan
incelemede,
gereksiz
kalışların yatış süresinin özellikle
sonunda,
kısmen
de
başında
yoğunlaştığı belirlenmiştir. Bunun
nedenleri arasında, Ankara dışından
gelen hastaların rolü büyüktür.
Ankara dışından gelen hastaların
barınma problemi olması nedeniyle,
birkaç gün sonra başlanabilecek bir
tıbbi işlem için erken yatırıldıkları,
ayrıca artık yatmalarını gerektirecek
bir neden kalmadığı halde taburcu
edildiğinde hasta garnizonu terk
edeceği ve bir problem çıktığında
hemen geri gelemeyeceği göz önüne
alınarak, tıbbi endişelerin tamamen
giderilebilmesi için geç taburcu
edildikleri gözlemlenmiştir. Bunda
hasta ve ailesi için alternatiflerin
bulunmaması
önemli
rol
oynamaktadır. Dolayısıyla gereksiz
250
kalışlar,
hastanın
hastaneye
yatırıldığı ilk günlerde ve taburcu
olmaya
yakın
son
günlerde
yoğunlaşmaktadır.
Araştırmada kullanılan Pediyatrik
Uygunluk Değerlendirme Protokolünde yer alan kriterlerin, bir hastanın
hastaneye tıbbi yönden (uygun)
yatırılması ve hastanede kalmaya
devam etmesi açısından yeterli
olduğu
görülmüştür.
Böylece
PAEP’in, kullanım değerlendirme
çalışmaları için yararlı bir araç
olduğu sonucuna varılmıştır.
Hekimlerin yatış ve taburcu
işlemleri
ile
ilgili
verdikleri
kararların, göz ardı edilemeyecek bir
ekonomik boyutu vardır. Fakat daha
da önemlisi, verilen karar insan
sağlığı ile doğrudan ilgilidir. Bu
önemli ilişki, aynı hastalık ve benzer
özelliklere sahip hastalar için
geliştirilen tedavi planlarında bile
varyasyonlara neden olmaktadır.
Dolayısıyla
tıbbi
endişelerin
giderilmesi için makul bir oranda
gereksiz yatışın ve kalışın kabul
edilebilir
olması
gerekir.
Bu
çalışmada elde edilen sonuçların da
kabul edilebilir sınırlar içerisinde
olduğu
değerlendirilmektedir.
Nitekim bulunan gereksiz yatış ve
gereksiz kalış oranlarının, tartışma
TSK Koruyucu Hekimlik Bülteni, 2005: 4 (5)
bölümünde
verilen
literatür
bulgularıyla karşılaştırıldığında da
oldukça
iyi
düzeyde
olduğu
görülmektedir.
KAYNAKLAR
1. Ravid, M. Hospital Utilization in
Cardiovascular Disease. Israel
Journal of Medical Science,
1989; 25 (7): 362-363.
2. Restuccia JD, Payne SMC,
Tracey LV. A Framework for the
Definition and Measurement of
Underutilization. Medical Care
Review, 46 (3), 1989, pp. 255270.
3. Rishpon S, Lubacsh S, Epstein
LM. Reliability of a Method of
Determining the Necessity for
Hospitalization Days in Israel.
Medical Care, 24 (3), March
1986, pp. 279-282.
4. Evans JH, Hwang Y. Cost
Reduction
and
Process
Reengineering
in
Hospitals.
Journal of Cost Management, 11
(3), May/June 1997, pp. 20.
5. Restuccia JD, Payne SMC,
Lenhart G, Constantine, HP,
Fulton
JP.
Assessing
the
Appropriateness
of
Hospital
Utilization to Improve Efficiency
and Competitive Position. Health
Care Management Review, 12
(3), 1987, pp. 17-27.
6. Feldstein PJ, Wickizer TM,
Wheeler JRC. The Effects of
Utilization Review Programs on
Health
Care
Use
and
Expenditures. The New England
Journal of Medicine, 318 (20),
May 1988, pp. 1310-1314.
7. Black N. Why We Need
Qualitative Research? Journal of
Epidemiology
in
Community
Health, 48, 1994, 425-426.
8. McCormick E, Tan JKH, Sheps
S. Utilization Care Plans and
Effective
Patient
Data
Management.
Hospital
and
Health services Administration,
38 (1), Spring 1993, pp.81-99.
9. Mozes
B.
Unnecessary
Hospitalization
Days.
Israel
Journal of Medical Science, 25
(7), July 1989, pp. 360-361.
10. Payne SMC, Ash A, Restuccia
JD. The Role of Feedback in
Reducing Medically Unnecersary
Hospital Use. Medical Care,
1991; 29 (8): As91-As106.
11. Kreger BE, Restuccia JD.
Assessing
the
Need
to
Hospitalize Children: Pediatric
Appropriateness
Evaluation
Protocol. Pediatrics, 84 (2),
August 1989, p.242-247.
251
TSK Koruyucu Hekimlik Bülteni, 2005: 4 (5)
12. Gloor JE, Kisson N, Joubert GI.
Appropriateness of Hospitalization in a Canadian Pediatric
Hospital. Pediatrics, 91 (1),
January 1993, p.70-74.
13. Formby DJ, McMullin ND,
Danagher K, Oldham DR. The
Appropriateness
Evaluation
Protocol: Application in an
Australian Children’s Hospital.
Australian Clinical Review, 11
(4), 1991, p. 123-131.
14. Saleta CJL, Rodryiguez SA,
Aboal SA. Pediatric Version of
the
Adequacy
Evaluation
Protocol: Application of the Four
Diagnostic Related Groups Most
Frequently Used in a Pediatric
Hospital at La Coru-na. The
252
Review
of
Espanol
Salud
Publica, 71 (3), 1997, p. 249-255.
15. Kaya S, Erdem Y, Doğrusöz S,
Halıcı N. Reliability of a hospital
utilization review method in
Turkey. InternationalJournal for
Quality
in
Health
Care
1998;10:53-8.
16. Kemper
KJ.
Medically
Inappropriate Hospital Use in a
Pediatric Population. The New
England Journal Of Medicine,
318 (16), 1988, p.1033-1037.
Download