264.27.i.87.Kurban Bayramı Selamün Aleyküm. “Gelsinler ki

264.27.i.87.Kurban Bayramı
Selamün Aleyküm.
“Gelsinler ki, kendilerine ait bir takım menfaatlere şahit olsunlar ve Allah'ın kendilerine rızık olarak verdiği
(kurbanlık) hayvanlar üzerine belli günlerde (onları kurban ederken) Allah'ın adını ansınlar. Artık onlardan siz
de yiyin, yoksula fakire de yedirin.” (Hac, 22/28)
Ebû Hüreyre'den rivayet edildiğine göre, Hz. Peygamber (sav) şöyle buyurmuştur: “Ramazan, oruca
başladığınız gün; Ramazan Bayramı, orucu bitirdiğiniz gün; Kurban Bayramı da kurban kestiğiniz gündür.”
(Tirmizî, Savm, 11)
Berâ' diyor ki, “Hz. Peygamber'i (sav) hutbe verirken dinledim, şöyle buyurdu: 'Bugün ilk işimiz, (bayram)
namazı kılmak, sonra dönüp kurban kesmektir. Kim böyle yaparsa sünnetimize uymuş olur.' ”(Buhârî, Îdeyn, 3)
“Âdemoğlu kurban günü Allah katında kurban kesmekten daha sevimli olan bir amel işlemez. Kurban, kıyamet
günü boynuzları, kılları ve tırnaklarıyla (sevap olarak) gelir. Kurban, henüz kanı yere düşmeden, Allah
tarafından kabul edilir. Bu sebeple kurban kesme konusunda gönlünüz hoş olsun, (bu iş size zor gelmesin).”
(Tirmizî, Edâhî, 1)
“Kim kurbanını bayram namazından önce kestiyse onun yerine bir koyun kessin. Kim de henüz kesmediyse
kurbanını Allah'ın adıyla kessin!” (Müslim, Edâhî, 1)
Câbir b. Abdullah anlatıyor: Resûlullah (sav) bir bayram günü kurban olarak iki koç kesti ve onları kıbleye
doğru yatırdığı zaman şöyle dedi: “Ben hanîf (hakka yönelmiş) olarak, yüzümü gökleri ve yeri yaratan (Allah)'a
çevirdim ve ben müşriklerden değilim. Şüphesiz benim namazım, kurbanım, hayatım ve ölümüm âlemlerin
Rabbi olan Allah içindir. O'nun hiçbir ortağı yoktur. Ben bununla emrolundum ve ben Müslümanların ilkiyim.
Allah'ım (bu kurban) sendendir ve Muhammed ile ümmeti tarafından senin (rızan) için sunulmuştur.” (İbn
Mâce, Edâhî, 1; Ebû Dâvûd, Dahâyâ, 3-4)
Kurban Bayramı, Zilhicce ayının on, on bir, on iki ve on üçüncü günleridir. Bu bayramın ilk üç gününde, zengin
olan Müslümanların kurban kesmeleri vacip olduğundan Kurban Bayramı denilmiştir. Bayram günlerinde,
inananlar birbirlerini ziyaret ederler, dargınlar barışır, dostluklar pekişir. Bunun yanında, ölüler anılır, fakirler
unutulmaz, yardımlar yapılır, çocuklar sevindirilir, hediyeler verilir.
Bizlere, Hz. İbrahim ve Hz.İsmail’in sadakat ve teslimiyetini hatırlatan Kurban ibadeti, bir yandan kişinin Allah’a
yakınlaşmasını simgelerken, diğer yandan toplumda kardeşlik, dayanışma ve yardımlaşma bilincinin
gelişmesine, sevgi ve dostluğun yaygınlaşmasına zemin hazırlar ve müslümanlar artık Allah’tan başka
sığınılacak bir melcenin olmadığına, farklılıkların birer rahmet olduğuna, tutku ve isteklerin geçici olduğuna;
buna karşılık asıl emek verilmesi gerekenin takva olduğuna bilfiil şehadet ederler. Allah’ı birlemenin ve ona
teslimiyetin bir nişanesi olarak Hz.İbrahim, oğlu İsmail’i Rabbine kurban etmeye hazırlanırken, aslında insanlık
tarihine muhteşem bir mesaj vermektedir. Rabbin rızasını her şeyin üstünde gören İbrahimî mesaj o günden
bugüne Rabbimizle aramızdaki bağın nasıl olması gerektiği konusunda sayısız ölçü, hikmet ve işaretler
sunmaktadır.
İslam ümmeti bugün bir taraftan sevincin ve huzurun bayramını yaşarken diğer taraftan acının bayramını
yaşamaktadır. İslam beldelerinin sokaklarında akan kanlar, Hz.İbrahim’in Hz.İsmail için akıttığı kanlar değil;
Hz.İsmail’in canına karşı verilen kurbanların kanları da değil, evlatlarımızın, kardeşlerimizin, canlarımızın
kanıdır.
Kardeşin kardeşi kuyuya attığı, kardeşin kardeşe el kaldırdığı bir çağda, Habil gibi engin, Yusuf kadar derin;
İbrahim gibi halim, İsmail gibi sabır timsali olmak ümidiyle,
Selam ve dua ile…