AVRUPA BİRLİĞİ VE TÜRKİYE`DE SERT ÇEKİRDEKLİ MEYVELER

AVRUPA BİRLİĞİ VE TÜRKİYE’DE SERT ÇEKİRDEKLİ MEYVELER
GRUBUNA UYGULANAN TARIMSAL DESTEKLEMELER
O. YAVUZ
F. Pezikoğlu
Avrupa Birliğini kuran Roma Antlaşması’nın amaçlarından biri, Avrupa ülkeleri ortak
bir tarım politikası oluşturmak, böylece Topluluğun gıda ihtiyacında kendine yeterliliği
sağlamak ve bölgeler arasındaki gelir dağılımı bozukluğunu ortadan kaldırmaktır. Değişen
dünya düzeni ile AB’nin tarım politikasında da bir takım değişiklikler olsa da temel prensip
değişmemiştir. Bu prensip, tarımda kendine yeterliliğin devamlılığı, çiftçi gelirlerinin belirli
bir sınırın altına düşmemesi, tüketicilere kaliteli ve satın alınabilir ürün sağlamaktır.
Türkiye’de planlı dönemlerin başlaması ile tarım politikaları da resmi bir boyut
kazanmaya başlamış, ancak bu politikalar beş yıllık programlarla sınırlı tutularak, kısa dönem
ihtiyaçlarıyla belirlenmiştir. Tarım politikalarındaki ana uygulamalardan birini oluşturan
desteklemeler ve korumacılık politikaları, Türkiye’de AB’nin aksine hükümet değişiklikleri
ile sürekli değişmiş ve ana hedefinden uzaklaşmıştır.
AB’de destekleme ve korumacılık politikaları genel hükümlerin yanında ürün bazında
ele alınırken, Türkiye’de bu politikalar genel anlamda tarımın bütününe yaygınlaştırılmaya
çalışılmaktadır. Türkiye’de sert çekirdekli meyvelerin dahil olduğu meyve üretimine yönelik
desteklemeler yalnızca girdi sübvansiyonları şeklinde olmuş, üretim piyasa fiyatlarının
müdahalesiyle düzenlemeye bırakılmıştır.