b*r hücreden çok hücreye

BİR HÜCREDEN
ÇOK HÜCREYE
(KOLONİ)
• Bazı tek hücreli canlılar bölünme
sırasında birbirinden ayrılmayarak
koloni oluştururlar.
• Koloniler tek hücreli canlılar ile çok
hücreli canlılar arası geçiş formu
olarak kabul edilirler.
PANDORİNA
•
•
•
•
•
Tatlısularda yaşayan mikroskobik küresel kolonilerdir
16 hücreden oluşur.
Hücreler arası iş bölümü yoktur.
Hücreler yapısal olarak aynıdır.
Jelatinimsi bir madde ile birarada tutunurlar.
EUDORİNA
• Pandorinadan biraz
daha gelişmiştir
• 32 hücreden oluşur
• İlk defa ön- arka
kavramı görülür.
VOLVOKS
• Tatlı sularda yaşarlar.
• Hücre sayısı 500-50.000
arasında değişir.
• 3 tip hücre görülür.
a. Dıştaki hücreler
kloroplast, kontraktil koful
ve 2 kamçı bulunur.
Koruma , beslenme ve
hareketi sağlar.
b. İç kısımdaki hücrelerde kamçı
yoktur.Kontraktil koful
bulunur. Osmotik denge ve
boşaltım maddelerinin
uzaklaştırılmasını sağlar.
c. İç kısımda üremeyi sağlayan
hücreler bulunur. Böylece ilk
defa vücut ve üreme hücreleri
şeklinde farklılaşma volvoksta
görülür.
Bazı hücreler beslenme ve hareketi , bazı hücreler
üremeyi sağlar . böylece bir iş bölümü (özelleşme)
kendini gösterir.
• Çok hücreli canlılarda belirli görevi yapmak
için özelleşmiş hücre gruplarına doku adı
verilir.
• HÜCRE
DOKU
ORGAN
SİSTEM
ORGANİZMA
ÖZELLEŞMENİN FAYDALARI
• Hücreler arasında iş bölümü gerçekleşmesi
metabolik olayların daha verimli ve hızlı olmasını
sağlar. Ayrıca harcanan enerji miktarını da azaltır.
• Çok hücreli canlıların hayatta kalma şansı tek
hücreli canlılara göre daha fazladır. Çok hücreli
canlılar özelleşmiş hücreleri ile bulundukları
ortamdaki kaynaklardan daha iyi faydalanırlar.
• Tek hücreli canlıların büyümesi sınırlıdır. Çok
hücreli canlıların büyük vücut yapıları hayatta
kalma şansını arttırır.
ÖZELLEŞMENİN GETİRDİĞİ SORUNLAR
• Tek hücreli canlılar temel faaliyetlerini
kendileri düzenler. Çok hücreli canlılarda ise
hücreler bu görevlerden bir tanesi için
özelleşmiştir. Metabolik faaliyetlerin düzenli
olarak devam edebilmesi için sistemler oluşur.
• Çok hücreli canlılarda yaşamsal öneme sahip
bir dokunun zarar görmesi, diğer dokular
sağlam olsa bile canlının ölümüne sebeb
olabilir.
• Bitki ve hayvanlarda fazla özelleşen kısımlar
çevreye dayanıksız hale gelmiştir. Değişen
çevre koşullarına uyum yetenekleri azalmıştır.