Peygamberi dışlayan bir din, kısa devre yapar!

On5yirmi5.com
Peygamberi dışlayan bir din, kısa devre yapar!
Kaplan: ”Bizzat Peygamberimiz'in “kişisel tarihi”, İslâm’ın bu kişisel tarih’le
özetlenmesi, örneklenmesi, İslâm’ın aynı zamanda güçlü bir tarih ve zaman
nosyonuna, diyalojik bir niteliğe sahip olduğunu ortaya koyuyor.”
Yayın Tarihi : 4 Ocak 2015 Pazar (oluşturma : 10/19/2017)
Yusuf Kaplan Yenişafak gazetesindeki yazısında,”Peygamberimizi anlamadan İslam’ın
anlaşılamayacağını” söylüyor.
Hz. Peygamber (sav)’in kendisinin (=”kişisel tarihi”nin) ve mesajının, bütün insanlık, özellikle de
tarihlerinin en zorlu dönemlerinden birini yaşayan biz Müslümanlar için neler “söylediğini”, ne anlam
ifade ettiğini anlamaya, kavramaya ve hayata geçirmeye her zamankinden daha çok ihtiyaç
hissediyoruz.
Hz. Peygamber’i, bir insan ve bir peygamber olarak bütün veçheleriyle, bütün yapıp-ettikleriyle, yani
“kişisel tarihi”yle bir bütün olarak anlamadan Kur’ân’ın söylemini de, sadece Müslümanlara değil
bütün insanlığa hitap eden İslam’ın mesajını ve vaadlerini de anlayabilmek ve idrak edebilmek
mümkün değil.
İşte bu nokta, İslâm’ı, içi/özü boşaltılmış, başkalaştırılmış, aslî dinamikleri aşındırılmış diğer muharref
dinlerden, dünya görüşlerinden ayıran; şartlar ne olursa olsun, tarihin farklı dilimlerinde yaşayan
bütün Müslümanlar’a dinamizm kazandıran, dinamizmlerini sürgit canlı kılan İslâm’ın en özgün, nev-i
şahsına münhasır en hayatî noktalarından biridir.
VAHYİN EFENDİMİZ’DE HAYAT BULMASI, HAYAT OLMASI VE HAYAT SUNMASI
Peygamberimiz, İslâm’ı, Kur’ân’ın bütün insanlığa, bütün âlemlere, hayatın her alanına hitabeden
(ama) bütünlüklü söylemini, bizzat hayata aktaran, nasıl aktarılabileceği konusunda fiilen örneklik
eden, kılavuzluk yapan bir insan ve bir peygamber.
Peygamberimiz'in, peygamber olduktan sonraki “kişisel tarihi”, İslâm’ın anlam ve sembol
haritalarının, kök-paradigmalarının, anlamlandırma pratiklerinin değişik zamanlarda ve mekanlarda
nasıl anlaşılıp, idrak edilip hayata aktarılabileceğini “gösteren” bir “zaman dilimi” olduğu için, İslâm’ın
“özü, özeti’’dir.
İşte Müslümanlara düşen şey, insan ve elçi olarak Peygamberimiz’le, Peygamberimiz’in “kişisel
tarihi”yle özetlenen, örneklenen, İslâm’ın özüne, değişik zamanlarda ve mekanlarda bihakkın nüfûz
ederek yeniden-hayata geçirmek ve yepyeni şekillerde hayatiyet kazandırmaktır.
İslâm’ın, Hz. Peygamber'in bir insan ve peygamber olarak ‘’kişisel tarihi”nde özetlenmesi ve
örneklenmesi, İslâm’ın her şart ve durumda geçerli olabilecek aslî özelliklerini, mahiyetini de
kendiliğinden ele veriyor.
Sadece İslâm’a özgü olan bu özgün durum, İslâm’ın aynı anda hem beşerî hem ilahi olanı; hem
fizikseli, hem fizikötesini; hem burayı ve şimdiyi, hem de ‘’öte’’yi aynı anda meczeden, kucaklayan,
ihata eden bir din, bir tasavvur, bir hayat anlayışı olduğunu gösteriyor.
Bu durum, bütün zamanlarda ve mekanlarda İslâm’ın insana, hayata, kâinâta ve bunlar arasındaki
ilişkilere ilişkin olarak her zaman yepyeni şeyler söyleyebilecek bir dinamizme, bir duyarlığa sahip
olduğunu ortaya koyması bakımından çok önemli.
Bu nedenledir ki, İslam’ın, bir din, bir tasavvur, bir hayat anlayışı olarak, insanı da, hayatı da, toplumu
da, kâinâtı da parçalamasını, parçalı olarak algılamasını, dolayısıyla bir Müslümanın hangi şartlar
altında ve hangi zaman diliminde yaşarsa yaşasın, ontolojik bir güvensizlik duygusu yaşamasını
önlüyor.
Böylelikle, bura ile öte, fizik ile fizikötesi, “din” ile dünya arasında yaratıcı, imajinatif bir irtibat
kurulduğu için, Müslüman, bir yandan kendisini, eşyayı, dünyayı tanrılaştırmaya, putlaştırmaya aslâ
kalkışamıyor; öte yandan da bir Müslümanın doğayı, diğer insanları, diğer âlemleri ve kültürleri
kontrol etmeye, kendi süflî çıkarları için kullanmaya veya tahrip etmeye ya da yok etmeye
kalkışması imkânsızlaşıyor.
DİNE, ZAMANLAR VE MEKÂNLAR ÜSTÜ ÖZELLİĞİNİ PEYGAMBER KAZANDIRIR
Bu teorik arkaplanın pratiğe nasıl aktarılabileceği konusunda ise Peygamberimiz'in “kişisel tarihi”
bize örneklik teşkil ediyor.
Peygamberimiz’in “kişisel tarihi”, İslâm’ın salt zamanlar ve mekanlar üstü bir veçheye değil, aynı
zamanda zamansal ve mekansal bir veçheye sahip olduğunu da gösteriyor: Kur’ân’ın aynı zamanda,
peyderpey, 23 yıllık bir zamana yayılarak vahyedilmesi, bu açıdan çok önemli.
İşte bu, İslâm’ın fiilî durumlara uygulanması gereken bir mesajı ve niteliği olduğunu gösteriyor. Bu
süreçte Peygamberimiz, sadece Kur’ân’ı aktarmakla kalmıyor; aynı zamanda gerek yaşadığı
coğrafyada, gerekse komşu coğrafyalarda hâkim olan kültürlerle de ilişkiye geçerek İslâm’ın
mesajını hayata geçiriyor.
Bizzat Peygamberimiz'in “kişisel tarihi”, İslâm’ın bu kişisel tarih’le özetlenmesi, örneklenmesi,
İslâm’ın aynı zamanda güçlü bir tarih ve zaman nosyonuna, diyalojik bir niteliğe sahip olduğunu
ortaya koyuyor.
yazının devamını okumak için...
Bu dökümanı orjinal adreste göster
Peygamberi dışlayan bir din, kısa devre yapar!