Klasik dönem Osmanlı ilim dünyasında telif edilmiş bazı ahlâk eserlerinde, çocuk konusu aile ahlâkı ile ilgili bölüm içinde yer almaktadır. Çocuklarla ilgili bu kısımlarda konu, müstakil başlıklar halinde, hem çocuk eğitimi ve terbiyesi olarak, hem de çocuklara öğretilmesi gereken birtakım genel görgü kuralları şeklinde ele alınmaktadır. Ahlâkçı filozoflar, eserlerinde çocukla ilgili konuyu, temelde iki kısımda incelemektedirler. Onlara göre, çocuğun eğitimi doğumundan önce başlayıp, yetişkin bir birey olduğu döneme kadar devam eder. Çocuk doğduktan sonra ona güzel bir isim koymakla başlayan eğitim, çocuğa alışkanlık kazandırılan birtakım uygulamalarla, çocukta sağlam bir ahlâkî yapının oluşması sağlamaktadır. Belli bir yaşa geldiğinde ise çocuğa, her birey için elzem olan genel görgü kuralları öğretilmektedir.