GUERRILLA GIRLS
advertisement
GUERRILLA GIRLS “Any artist not in the show should re-think his career” σκηνή και σίγουρα άσκησε μια βαθιά επιρροή στο έργο του κατά την περίοδο που ήταν μαζί του. Και όμως, πέρασε τις τελευταίες μέρες της σε ψυχιατρείο και πέθανε στην αφάνεια. “Όποιος καλλιτέχνης δεν βρίσκεται στην έκθεση πρέπει να ξανασκεφτεί την καριέρα του” ...and an interview with the Washing Up Ladies by Nic Costa Hands up if you have ever heard of Camille Claudel? How about Artemisia Gentileschi? No? Well what about Batman and Robin, the caped crusaders? The Guerilla Girls? Before we proceed, let’s answer a few questions. Artemisia Gentileschi was a wonderful painter who lived in Florence in the 17th century, every bit as good as any male artist of the period. Her work is tortured, stemming from the fact that at the age of 19 she was raped by a friend of her father’s and then humiliated in the ensuing trial. In spite of her difficulties she became one of the leading painters of her day, and yet since that time she has been consigned to obscurity whilst her male contemporaries can be found in any art book dealing with that period. And what about Camille? She was the sculptor Rodin’s mistress and assistant. Historically whilst Rodin was given the credit, she physically worked behind the scenes sculpting on or completing many of his master works, and certainly Σηκώστε το χέρι αν έχετε ακούσει για την Camille Claudel. Ή την Artemisia Gentileschi; Όχι; Τι λέτε για τους Μπάτμαν και Ρόμπιν, τους σταυροφόρους; Τις Guerilla Girls; Πριν συνεχίσουμε, ας απαντήσουμε μερικές ερωτήσεις. Η Artemisia Gentileschi ήταν μια θαυμάσια ζωγράφος που έζησε στη Φλωρεντία τον 17ο αιώνα, εξίσου καλή με οποιοδήποτε άντρα καλλιτέχνη εκείνης της περιόδου. Τα έργα της είναι βασανισμένα, και αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι είχε βιαστεί στα 19 της από ένα φίλο του πατέρα της ενώ μετά ταπεινώθηκε στην επακόλουθη δική. Παρά τις δυσκολίες της έγινε μια από τις κορυφαίες ζωγράφους των καιρών της, και όμως από τότε κατέληξε στην αφάνεια ενώ οι άντρες της εποχής μπορούν να βρεθούν σε οποιοδήποτε βιβλίο σχετικό με εκείνη την περίοδο. Και η Camille; Ήταν η ερωμένη και βοηθός του γλύπτη Rodin. Ιστορικά, ενώ ο Rodin είχε πιστωθεί, εκείνη είχε δουλέψει ή ακόμα και τελειώσει πολλά από τα έργα του πίσω από τη Eğer Camile Claudel hakkında hiçbir şey duymamışsanız eller yukarı. Peki ya Artemisia Gentileschi? Hayır mı? Pelerinli kahramanlar Batman ve Robin? Gerilla kızlar? Dilerseniz başlamadan önce birkaç soruyu açıklığa kavuşturalım. Artemisia Gentileschi, 17. yüzyılda Floransa’da yaşayan harika bir ressamdı, her bir çalışması en az o dönemde yaşayan erkek sanatçılar kadar iyiydi. Yapmış olduğu çalışmalar, babasının arkadaşı tarafından 19 yaşındayken tecavüze uğramasının ortaya çıkması ve bu olaydan yargılanması ile zarar görmüştür. Yaşamış olduğu bütün zorluklara rağmen zamanın öncü ressamlarından olup ancak dönemin erkek sanatçılarının eserleri herhangi bir çağın kitabında yer alırken kendi eserleri men edilmişti. Peki ya Camile? O, heykeltıraş Rodin’in öğretmeni ve yardımcısıydı. Tarih bilgilerine göre Rodin’e verilen şanslarda, Camile sahne exerted a profound influence on his work during the period that she was with him. Yet, she spent her last days in a mental institution and died in relative obscurity. Way back in 1985 the Museum of Modern Art in New York staged an exhibition entitled An International Survey of Painting and Sculpture. It was presented as an up-to-the minute summary of the most significant contemporary art in the world. It featured the work of 169 artists, 156 of whom happened to be men. All the artists were white, either from Europe or the United States. To add to the myopia the then curator, Kynaston McShine, said rather arrogantly that any artist who wasn’t in the show should rethink “his” career. McShine’s shortsighted remark upset many people, most notably women artists. At this point, in comic books an altruistic Robin would exclaim “Holy Cow, Batman. This is a job for Batwoman!” Unfortunately in the real world, these super heroes do not exist. There were demonstrations outside the museum but they had had little effect, so a small group of anonymous female artists decided something more drastic was in order – They decided to band together in order to attempt to redress the balance in a novel and unique way. There were surreptitious visits to a carnival store and hosiery department and out of the melee emerged a group of masked female crusaders whose costumes comprised of high heels, short skirts, fishnet tights and… gorilla masks! The Guerilla Girls were born! In their fight for justice and equality they had decided to make use of two of the most powerful weapons we have: humour and truth, and like all good superheroes they adopted false names in order to hide their secret identities- through them dead women artists live once more, and you can talk again to the likes of Frida Kahlo or Georgia O’Keefe. ARTERI20 Πίσω στο 1985 το Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης της Νέας Υόρκης φιλοξένησε μια έκθεση με τίτλο An International Survey of Painting and Sculpture (Μια Διεθνής Έρευνα στη Ζωγραφική και τη Γλυπτική). Είχε παρουσιαστεί ως μια ενημερωμένη περίληψη της πιο σημαντικής σύγχρονης τέχνης στον κόσμο. Σε αυτήν εκτέθηκαν έργα από 169 καλλιτέχνες, από τους οποίους οι 156 έτυχε να είναι άντρες. Όλοι οι καλλιτέχνες ήταν λευκοί, είτε από την Ευρώπη είτε από τις Ηνωμένες Πολιτείες. Επιπρόσθετα σε αυτή τη μυωπία, ο τότε διευθυντής Kynaston McShine είπε μάλλον αλαζονικά ότι όποιος καλλιτέχνης δεν βρίσκεται στην έκθεση πρέπει να ξανασκεφτεί την καριέρα “του”. Η κοντόφθαλμη παρατήρηση του McShine αναστάτωσε πολύ κόσμο και ειδικότερα γυναίκες καλλιτέχνες. Σε αυτό το σημείο, στα βιβλία κόμικς ένας αλτρουιστής Ρόμπιν αναφωνούσε “Μα την ιερή αγελάδα, Μπάτμαν. Αυτή είναι δουλειά για την Μπάτγουμαν! ” Δυστυχώς στον πραγματικό κόσμο, αυτοί οι υπερήρωες δεν υπάρχουν. Υπήρξαν διαδηλώσεις έξω από την έκθεση αλλά είχαν λίγη επίδραση. Έτσι μια μικρή ομάδα από ανώνυμες γυναίκες καλλιτέχνες αποφάσισε ότι έπρεπε να σκεφτούν κάτι πιο δραστικό. Αποφάσισαν να ενωθούν για να επιχειρήσουν να αποκαταστήσουν την ισορροπία με ένα νέο και μοναδικό τρόπο. Μετά από κρυφές επισκέψεις σε καταστήματα με καρναβαλίστικα είδη και πλεκτά και μέσα από την σύγχυση, προέκυψε μια ομάδα γυναικών σταυροφόρων με μάσκες, των οποίων οι ενδυμασίες αποτελούνταν από ψηλοτάκουνα, μίνι φούστες, δικτυωτά καλσόν και… μάσκες γορίλων! Οι Guerilla Girls (Κορίτσια Αντάρτες) είχαν γεννηθεί! Στη μάχη τους για δικαιοσύνη και ισότητα αποφάσισαν να χρησιμοποιήσουν δύο από τα πιο δυνατά όπλα που διαθέτουμε: Χιούμορ και Ειλικρίνεια και, όπως opposite: 1 of 6 17 foot posters from exhibition “ALWAYS A LITTLE FURTHER,” @ Venice Biennale 2005, curated by ROSA MARTINEZ arkasında onun heykellerini, birçok önemli yapıtlarını tamamlıyordu ve kuşkusuz Rodin’in bu bayan ile yaptığı bütün çalışmalarda onun derin bir etkisi vardır. “Gösterimde olmayan bir sanatçı kariyerini tekrar düşünmelidir” New York Modern Sanat Müzesi 1985’te açıldı. Dünyadaki en önemli çağdaş sanat olarak dakikasına kadar özetle sunuldu. 156 sı erkeklerden oluşan toplam 169 sanatçının eserleri sergilendi. Gerek Avrupa’dan gerekse Amerika’dan olsun bütün sanatçılar beyazdı. Sanat galerisinde uzağı iyi görememeye ek olarak Kynaston McShine, gösterimde olmayıp buna rağmen kendini beğenmiş olan bir sanatçı “kendi” kariyerini tekrar gözden geçirmelidir dedi. McShine’ın bu görüşü bir çok insanı özelliklede bayan sanatçıları rahatsız etti. Bu noktada, komedi kitaplarında fedakar Robin “Kutsal İnek, Batman. Bu iş Batwoman için olan bir iş!” diye haykıracaktı. Ne yazık ki bu süper kahramanlar gerçek hayatta yoktular. Serginin dışarısında boykotlar vardı ama onlar bu olaydan çok az etki gördüler. Bu yüzden tanınmayan bayan sanatçıların oluşturduğu küçük bir grup, daha etkili olacağını düşündükleri bir şeye karar verdiler. – Birlik olup karşılık vermek yerine bir roman ve nadir rastlanan bir yöntemle denge kurmaya karar verdiler. Karnaval mağazalarına ve rağbette olan bölümlere gizlice ve arbede çıkarmadan gizlice yapılan ziyaretler vardı, kostümleri yüksek topuklu ayakkabılar, kısa etekler, fileli taytlar ve... goril maskelerinden oluşan bir gurup maskeli mücadele eden bayan! Gerilla Kızlar doğdu! Kendi adalet ve eşitlikleri için olan mücadelelerinde en güçlü iki silahlarını kullanmaya karar verdiler: mizah ve gerçekçilik, ve bütün iyi kahramanlar kendi kimliklerini saklamak için kendilerine sahte isimler edindiler, onların aracılığı ile ölmüş bayan sanatçılar bir kez daha yaşam bulurlar ve Frida Kahlo ya da Georgia O’keefe’nin benzerleri ile konuşma şansınız olur. ARTERI21 Guerrilla Gorillas Historically in the west women artists have been under-represented, or, should one say, conveniently overlooked, in the arts. The Guerilla Girls have sought to redress this imbalance. Their tactics over the years have been relatively mild, but nonetheless quite subversive. They have adopted some of the stratagems of the big advertising companies. They design eye-catching posters and paste them up in the streets. They also travel the world and hold meetings that are designed to cause debate, focusing primarily on gender and race issues. They have been very successful in their campaigning, and have raised awareness in the Western world. For instance, more women artists than ever before are being featured in major New York galleries. Their voice of positive activism is being heard, so much so that other women in different western cities have been inspired to follow their example. The best way to get somebody on your side is to make them laugh. Much of the Guerilla Girls’ work depends on images that make us smile and change the way we think about things. Their idea is to make the viewer see the arts in particular from a different perspective. Feminism and activism in the art world are not new. In the 1970s, feminist art activists tended to be dour and came across at times as misanthropic with their use of demand tactics, which they shared with other protest groups of the time. όλες οι καλές υπερηρωίδες, υιοθέτησαν ψευδώνυμα για να κρύψουν την πραγματική τους ταυτότητα, διαμέσων τους νεκρές καλλιτέχνιδες ξαναζούν και μπορούμε να μιλήσουμε και πάλι για τη Frida Kahlo ή την Georgia O’Keefe. Guerrilla Gorillas (Αντάρτες Γορίλες) Ιστορικά στη δύση οι γυναίκες καλλιτέχνες έχουν αντιπροσωπευθεί ανεπαρκώς ή, καλύτερα, έχουν βολικά αγνοηθεί. Οι Guerilla Girls έχουν επιδιώξει να επανορθώσουν αυτή τη δυσαναλογία. Η τακτική τους κατά τη διάρκεια των ετών είναι σχετικά ήπια αλλά αρκετά ανατρεπτική. Έχουν υιοθετήσει μερικές από τις στρατηγικές των μεγάλων διαφημιστικών εταιριών. Σχεδιάζουν ευδιάκριτες αφίσες και τις κολλούν στους δρόμους. Επίσης, ταξιδεύουν σε όλο τον κόσμο και οργανώνουν συναντήσεις που είναι σχεδιασμένες να προκαλέσουν συζητήσεις. Εστιάζονται πρώτιστα σε ζητήματα φύλου και φυλής. Οι εκστρατείες τους είναι πολύ πετυχημένες και έχουν βελτιώσει την αντίληψη στο Δυτικό κόσμο. Παραδείγματος χάριν, περισσότερες από ποτέ γυναίκες καλλιτέχνες λαμβάνουν μέρος σε εκθέσεις των σημαντικότερων γκαλερί στη Νέα Υόρκη. Η φωνή τους, του θετικού ακτιβισμού, ακούγεται τόσο πολύ που και άλλες γυναίκες των τεχνών έχουν ακολουθήσει το παράδειγμα τους σε διάφορες δυτικές πόλεις. Gerilla Goriller Tarihe baktığımızda Batıda kadınlar sanat içerisinde yer alamadı veya uygun bir şekilde göz ardı edildiler denilebilir. Gerilla kızlar bu dengesizliğe baş kaldırdılar. Daha önceki yıllara oranla taktikleri ılımlı ama sessizce yıkmayı tasarlar cinsten oldu. Büyük reklam şirketlerinin bazı stratejilerini kendilerine uyarladılar. Göz alıcı posterler hazırladılar ve sokaklara astılar. Aynı zamanda dünyayı gezip tarıtışmaya açık toplantılar yaptılar. Her şeyden önce cinsiyet ve ırka önem verdiler. Kampanyalarında çok başarılı oldular ve Batı dünyasında farkındalığı artırdılar. Örneğin daha önce olmadığı kadar fazla kadın sanatçı New York galerilerinde yer aldı. Pozitif etkinciliklerinin sesi dinlenildi, o kadar ki, farklı Batı şehirlerindeki sanat kadınları onların yaptıklarını takip ettiler. Birisini kendi safına almanın en iyi yolu onu güldürmektir. Gerilla kızların eserleri çoğunlukla sizi gülümseten veya düşünme şeklinizi değiştiren imajlar üzerineydi. Onların düşüncesi izleyiciyinin sanata bakışını sıradan bakış açısından farklı bir bakış açısına yönlendirmek. Feminizm ve aktivizm sanat dünyasında yeni değiller. 1970’lerde feminist sanat etkincileri diğer protesto grupları ile zamanında paylaştıkları suratsız olma ve kullandıkları taktikleri ile insanlardan uzaklaşmaya meyilli oldular. The GG’s have turned protest on its head, successfully manipulated humour and irony to their best advantage. Not only have they taken the major art institutes head on, they have also recently taken on the Hollywood film industry with demonstrations and billboards at the Oscar ceremonies. If you want to find out more look up their website @ www.guerrillagirls.com, However, I would suggest that if you are a rich white fat man of little brain, then you’d better look the other way or your knickers just might get twisted! (coming event) ARTERI & tekniart are proud to present the ‘Guerrilla Girls Inc’ live in Cyprus with gig appearances on 24th & 25th May...WATCH OUT! See Events listing for details & visit AccessArts www.accessarts.com.cy for updates... Ο καλύτερος τρόπος να φέρεις κάποιους με το μέρος σου είναι να τους κάνεις να γελάσουν. Πολλή από τη δουλειά των Guerilla Girls εξαρτάται από εικόνες που σε κάνουν να χαμογελάς και αλλάζουν τον τρόπο που σκέφτεσαι για ορισμένα πράγματα. Η ιδέα τους είναι να κάνουν το θεατή να δει τις τέχνες ειδικότερα από μια διαφορετική όψη. Ο φεμινισμός και ο ακτιβισμός στον κόσμο της τέχνης δεν είναι άγνωστες έννοιες. Στη δεκαετία του 1970, τα φεμινιστικά και ακτιβιστικά κινήματα στην τέχνη ήταν πολύ αυστηρά και χαρακτηρίστηκαν έως και μισάνθρωπα λόγω της χρήσης απαιτητικών τακτικών, τις οποίες μοιράζονταν με άλλες ομάδες διαμαρτυρίας της εποχής. Οι GG έχουν δώσει άλλη ερμηνεία στη διαμαρτυρία, χρησιμοποιώντας με επιτυχία το χιούμορ και την ειρωνεία για δικό τους όφελος. Όχι μόνο έχουν αναστατώσει τα μεγάλα ινστιτούτα τέχνης, αλλά και έχουν εισβάλει στην κινηματογραφική βιομηχανία του Χόλλυγουντ με διαδηλώσεις και διαφημιστικές πινακίδες στα Όσκαρ. Αν θέλετε να δείτε περισσότερα, επισκεφθείτε την ιστοσελίδα τους www.guerillagirls.com. Όμως, αν είστε κάποιος πλούσιος χοντρός λευκός άντρας με λίγο μυαλό, θα σας πρότεινα να κοιτάξετε αλλού! Gerilla Kızlar protestoyu lehlerine, mizah ve ince alaycılığı kendi amaçları doğrultunda başarılı bir şekilde avantajlarına çevirdiler. Sadece önemli sanat enstitülerinde baş göstermekle kalmayıp aynı zamanda gösterileri ile Hollywood filim endüstrisinde ve Oskar törenlerinde ilan tahtalarında yer aldılar. Onlar hakkında daha fazla bilgi bulmak isterseniz web sayfalarına göz atabilirsiniz www.guerrillagirls. com. Bunun yanı sıra size tavsiyem olacaktı eğer zengin beyaz şişman ve de beyni az olan biriysen o zaman kendine başka bir yol bulunuz yoksa iç çamaşırınız düğümlenecek! Kathe Kollwitz & Frida Kahlo GG billboard at the Oscars 03/2006 1 of 7 posters from an exhibition @ Istanbul Modern Museum curated by ROSA MARTINEZ 10/2006 ARTERI22 ARTERI23 Q. Why do you call yourselves the Washing Up Ladies? We, like most women in Cyprus, have been brainwashed into accepting many “female” roles. Q. How did the Washing Up Ladies start? A recent study conducted by MIT suggests that gender discrimination today is subtle but pervasive, and stems from unconscious ways of thinking that have been socialized into all of us, men and women alike. This is on a global level; however we wanted to do something about it for the local community, by the locals and to act locally. Q. How many are you? We are two founding members: Lia Lapithi and Marianna Kafaridou. We are both artists. We have collaborated with two other women: Maria Hadjipavlou and Zelia Gregoriou, who are sociologists, and currently teaching at the University. They have put our perception into written form– just as we have used language/text/signs/semiology as instruments of expression Q. Why do you call yourselves the Washing Up Ladies? We, like most women in Cyprus, have been brainwashed into accepting many “female” roles. the interview with the Washing Up Ladies In September 2006 at the Urban Soul Festival in Lefkosia a group called the ‘Washing Up Ladies’ staged an event dedicated to ‘all the men who do the washing up’. They had a washing machine on site and were charging people a pound a go to bash it with a hammer, at the end of the festival it was reduced to a small piece of battered metal... The two artists involved have responded directly to the appeal by the Guerrilla Girls that female artists around the world should “use us as a model: think up your own name and your own outrageous identity and put up a couple of posters about an issue that is important to you. If it works, do it again. If it doesn’t, do it again anyway.” ARTERI24 Το Σεπτέμβριο του 2006 στο φεστιβάλ Urban Soul στη Λευκωσία, μια ομάδα με το όνομα ‘Washing Up Ladies’ οργάνωσε ένα γεγονός αφιερωμένο σε ‘όλους τους άντρες που κάνουν τη μπουγάδα’. Είχαν φέρει στο χώρο του φεστιβάλ ένα πλυντήριο και χρέωναν το κοινό μια λίρα για να το κτυπήσουν με ένα μεγάλο σφυρί και στο τέλος του φεστιβάλ αυτό που απέμεινε ήταν ένα μικρό κομμάτι από στραπατσαρισμένο μέταλλο… Οι δύο καλλιτέχνες που το οργάνωσαν είχαν ανταποκριθεί στην έκκληση των Guerrilla Girls για γυναίκεςκαλλιτέχνες σε όλο τον κόσμο να “μας χρησιμοποιήσουν ως ένα πρότυπο: σκεφτείτε το δικό σας όνομα και τη δική σας σκανδαλώδη ταυτότητα, και κολλήστε αφίσες για ένα ζήτημα που είναι σημαντικό για εσάς. Αν λειτουργήσει, κάντε το ξανά. Αν δε λειτουργήσει, να το κάνετε ξανά έτσι κι αλλιώς.” Eylül 2006’da Lefkoşe’de Urban Soul Festival’inde ‘Washing Up Ladies’ (Yıkayan Bayanlar) adlı bir grup “bulaşıkları yıkayan bütün erkekler”e adadıkları bir gösteri yaptı. Yerleştirdikleri bulaşık makinasını, bir pound karşılığında çekiçle vurdurttular ve bulaşık makinası, festival sonunda çekiçlenmiş bir metal parçasına küçüldü. İki sanatçı da Guerrilla Girls’ün dünyadaki kadın sanatçıların “bizi model olarak kullanın: kendinize bir isim düşünün ve “terbiyesiz” kimliğinizi bulun ve sizin için önemli olan bir konu hakkında posterler yerleştirin etrafa. Eğer işe yararsa, tekrardan yapın, eğer işe yaramazsa yine de yeniden yapın.” modeline direkt olarak cevap vermiş bulundular. Q. What did you do? Create REMINDERS of ongoing issues on gender that are still unresolved. Our aim is to bring public attention to women’s significant impact on contemporary art practice and contribution to art in general, as well as highlighting as we said earlier, but not trying to shock or create novelty of ideas simply ‘reminders’, taking the role of subtle commentator. Q. How do you work? We believe that Art-making should not be confined to a studio. Q. How often do you meet? We live in the same city on a very small island... Q. Who finances you? We also make affordable “mass-consumer” art pieces (e.g. the role play models) that sell easily. Q. Do you use humor? What does it do for your message? ‘Washing-Up Ladies’ it’s about selfsarcasm (yes, that kind of humour), lightness and humour, a deliberate sincere Ε. Πώς ξεκίνησαν οι Washing Up Ladies; Μια πρόσφατη μελέτη που έγινε από το ΜΙΤ λέει ότι η διάκριση των φύλων σήμερα είναι λεπτή αλλά κυρίαρχη και προέρχεται από ασυναίσθητους τρόπους σκέψης που έχουν κοινωνικοποιηθεί διεθνώς τόσο στους άντρες όσο και στις γυναίκες. Θέλαμε, εν τούτοις, να κάνουμε κάτι σε επίπεδο τοπικής κοινότητας, να γίνει, δηλαδή, κάτι από τους ντόπιους για τους ντόπιους. Ε. Πόσα άτομα είστε; Είμαστε δύο ιδρυτικά μέλη: η Λία Λαπίθη και η Μαριάννα Καφαρίδου. Είμαστε και οι δύο καλλιτέχνες. Έχουμε συνεργαστεί με άλλες δυο γυναίκες: τη Μαρία Χατζηπαύλου και τη Ζέλια Γρηγορίου, κοινωνιολόγους που διδάσκουν στο Πανεπιστήμιο. Έχουν βάλει την αντίληψη μας σε γραπτή μορφή – όπως εμείς έχουμε χρησιμοποιήσει γλώσσα/κείμενο/ σήματα/σημειολογία - ως ένα όργανο έκφρασης. Ε. Γιατί ονομάζεστε Washing Up Ladies; Έχουμε, όπως και οι περισσότερες γυναίκες στην Κύπρο, υποστεί πλύση εγκεφάλου για να αποδεχτούμε πολλούς “γυναικείους” ρόλους. Ε. Τι κάνατε; Δημιουργήσαμε υπενθυμίσεις για χρόνια ζητήματα για το φύλο που εξακολουθούν ακόμα να υφίστανται. Ο στόχος μας είναι να στρέψουμε την προσοχή του κοινού στη σημαντική επίδραση των γυναικών στη σύγχρονη καλλιτεχνική πρακτική και τη συνεισφορά τους στην τέχνη γενικότερα. Ταυτόχρονα - και ενώ τονίζουμε τα υπάρχοντα προβλήματα - προσπαθούμε να μη δημιουργούμε ιδέες που να είναι τόσο καινοτόμες ώστε να σοκάρουν. S. Washing Up Ladies nasıl başladı? MIT tarafından başlatılan bir araştırma, günümüzde cinsiyet ayrımcılığının zor fakat yaygın olduğunu öne sürer ve benzer kadın ve erkekler arasındaki sosyalleşmeden doğan bilinçsiz bakış açıları dallanıp budaklanır. Biz de bu konuda yerel halk için birşeyler yapmak istedik, halk tarafından ve yerel olarak hareket ederek. S. Kaç Kişisiniz? 2 kurucu üyeden oluşuyoruz: Lia Lapithi & Marianna Kafaridou. İkimiz de sanatçıyız. Başka iki kadın sanatçıyla işbirliği yapıyoruz: Maria Hadjipavlou and Zelia Gregoriou, ikisi de akademisyen sosyologlar. Algılarımızı, tıpkı dil/metin/işaret/ göstergebilim gibi kullandığımız bir ifade biçimi olan yazı formatına döktüler. S. Kendinize neden Washing Up Ladies (Yıkayan Bayanlar) diyorsunuz? Biz, Kısrıs’daki çoğu kadın gibi, “dişi” görevleri kabullenmemiz için beyinleri yıkanmış bayanlarız. S. Neler Yaptınız? Hala sonuçlanmamış cinsiyet konularıyla ilgili “Anımsatıcılar” yaratıyoruz. Amacımız kadınların güncel sanat çalışmaları üzerindeki belirgin etkilerine ve genel olarak sanata katkılarına halkın ilgisini çekmek olduğu gibi aynı zamanda altını da çizmek. Daha önce de dediğimiz gibi, amacımız şok etkisi veya yeni fikirler yaratmak değil fakat ince yorumcu “Anımsatıcılar” yaratmak. S. Ne şekilde Çalışıyorsunuz? Sanatın stüdyoyla sınırlandırılmaması gerektiğini düşünüyoruz. S. Ne kadar sıklıkla buluşuyorsunuz? Küçücük bir adada aynı şehirde yaşıyoruz… Ε. Πως εργάζεστε; Πιστεύουμε ότι η δημιουργία Τέχνης δεν πρέπει να περιορίζεται σε ένα στούντιο. S. Sizi kim finanse ediyor? Bu çalışmaların dışında “tüketici-bazlı” kolayca satılabilen sanat çalışmaları da üretiyoruz. (örn. Örnek model). Ε. Πόσο συχνά συναντιέστε; Ζούμε στην ίδια πόλη σε ένα πολύ μικρό νησί… S. Belli bir mizah anlayışı kullanıyor musunuz? Vermek istediğiniz mesaja etkisi nedir? Washing Up Ladies (Yıkayan Bayanlar)’in kendisi kişisel-iğneleme (evet bu bir tür mizah anlayışı), hafiflik ve espri, kasti bir içten gelen Ε. Ποιος σας χρηματοδοτεί; Κάνουμε επίσης και προσιτά έργα ‘μαζικής κατανάλωσης’ (π.χ. μοντέλα ARTERI25 humbleness, uninhibitedly “female pre-occupations” and creating art that modifies and questions stereotypes. Q. Do you allow men to join? We wanted to create a platform for women to share their feelings on the subject (bringing female issues to a wider audience), but we dedicated our last exhibition to all the men who do the washing-up! Q. Have you ever been accused of discrimination yourselves? Yes, especially when we use the word feminism, its anathema here... Q. Isn’t judging art just an issue of quality? If women were really good, wouldn’t they make it on their own? What do you define by “quality”, and what do you mean by “making it on their own”? Do you mean “financially”, another art anathema word! This sounds rather vague and even could be interpreted as some form of -ism, don’t you think? Q. Is art by women different from art by men? Yes and no, though it is such a loaded question indeed! Q. What about censorship? Should museums show obscene and offensive art? If and when this happens on a local context, then definitely we will act locally. Q. What about lesbian and gay issues? I think 1 in 4 is either gay or lesbian, what about it? Q. Have you made a difference? In the art world, we have managed to create art that is hybrid (on the edge of two disciplines: mass media and fine arts), and we were often asked here if what we were doing was art. At least we made a difference in the never-ending “what is art?” question, but it’s not easy to shift views and clichés on women’s roles. Q. Can you list some key pieces you have done? a. Care labels using the humble care labels, uncelebrated female functions which generally go unnoticed and taken for granted. Washing-Up symbols are small and insignificant and many bypass them without a second thought. By turning the care labels into five 3m banners and adding subliminal information we question the visual language they offer to the viewer. Added insights to participate, interpret, construct and deconstruct their own ‘myth’ of washing-up and on many unresolved and ongoing ARTERI26 υπόδυσης ρόλων) τα οποία πωλούν εύκολα. Ε. Χρησιμοποιείτε το χιούμορ; Πώς αυτό σας βοηθά να στείλετε το μήνυμα σας; Η ομάδα Washing-Up Ladies είναι σχετική με τον αυτοσαρκασμό (ναι, αυτό το είδος χιούμορ), με την ελαφρότητα και το χιούμορ, με μια σκόπιμα ειλικρινή ταπεινοφροσύνη, με “θηλυκές ανησυχίες” χωρίς αναστολές, καθώς και με τη δημιουργία τέχνης που τροποποιεί και αμφισβητεί τα στερεότυπα. Ε. Επιτρέπετε σε άντρες να γίνουν μέλη; Θέλαμε να δημιουργήσουμε μια πλατφόρμα για γυναίκες για να μοιραστούν τα συναισθήματα τους στο θέμα (φέρνοντας γυναικεία ζητήματα σε ένα ευρύτερο ακροατήριο), αλλά αφιερώσαμε την τελευταία μας έκθεση σε όλους τους άντρες που κάνουν τη μπουγάδα! Ε. Έχετε κατηγορηθεί ποτέ οι ίδιες για διάκριση; Ναι, ειδικά όταν χρησιμοποιούμε τη λέξη φεμινισμός, είναι ανάθεμα εδώ… Ε. Δεν είναι η κριτική της τέχνης απλά ένα ζήτημα ποιότητας; Αν οι γυναίκες ήταν πραγματικά καλές, δεν θα τα κατάφερναν από μόνες τους; Τι εννοείς με τη λέξη “ποιότητα”, και τι εννοείς με το “θα τα κατάφερναν από μόνες τους”; Μήπως εννοείς “οικονομικά”, ακόμα μια αναθεματισμένη λέξη στην τέχνη! Αυτό ακούγεται λίγο ασαφές και θα μπορούσε ακόμα και να μεταφραστεί ως μια μορφή –ισμού, δεν νομίζεις; Ε. Η τέχνη από γυναίκες είναι διαφορετική από την τέχνη από άντρες; Ναι και όχι, αν και είναι πραγματικά μια πολύ βαριά ερώτηση! Ε. Τι γίνεται με τη λογοκρισία; Θα έπρεπε τα μουσεία να παρουσιάζουν άσεμνη και προσβλητική τέχνη; Εάν και όταν συμβεί σε τοπικό πλαίσιο, τότε σίγουρα θα δράσουμε τοπικά. Ε. Τι γίνεται με τα λεσβιακά και ομοφυλοφιλικά ζητήματα; Νομίζω ότι 1 στα 4 άτομα είναι είτε ομοφυλόφιλος είτε λεσβία, και τι μ’αυτό; Ε. Έχετε κάνει τη διαφορά; Στον καλλιτεχνικό κόσμο έχουμε καταφέρει να δημιουργήσουμε τέχνη που είναι υβριδική (ένα μίγμα μέσων επικοινωνίας και καλών τεχνών), και συχνά ερωτηθήκαμε αν αυτό που κάνουμε είναι τέχνη. Τουλάχιστον κάναμε τη διαφορά στην ατέλειωτη ερώτηση “τι είναι τέχνη;”, αλλά δεν είναι εύκολο να αλλάξεις απόψεις και κλισέ για τους ρόλους των γυναικών. alçakgönüllülük, girişkence “kadınsal ön meslek” ve stereotipleri değiştiren ve sorgulayan sanat yaratmak hakkında. S. Erkeklerin katılımına izin veriyor musunuz? Konu hakkında kadınların duygulurını paylaşabilecekleri bir platform yaratmak istiyoruz (Kadınsal konuları daha büyük dinleyicilere iletmek amaç), fakat son sergimizi bulaşıkları yıkayan bütün erkeklere adadık! S. Hiç ayrımcılık yapmakla suçlandınız mı? Evet, özellikle feminizm kelimesini kullandığımız zaman. Burada aforoz edilmiş bir kelime... S. Kadınlar tarafından yapılmış sanat erkeklerinkinden farklı mı? Evet ve hayır, ne yazık ki çok ağır bir soru bu! S. Sansür hakkında ne düşünüyorsunuz peki? Sizce müstehcen ve saldırgan sanat çalışmaları müzelerde yeralmalı mıdır? Eğer yöresel bağlamda böyle birşey olursa, kesinlikle birlikte hareket ederiz. S. Lezbiyen ve gay konuları hakkında ne düşünüyorsunuz? Bence 4’de birimiz gay veya lezbiyen, ne olmuş bu konu hakkında ki? S. Bir farklılık yarattığınıza nanıyor musunuz? Sanat dünyasında, melez bir dünya yaratmayı başardık (iki farklı disiplinin uç noktasında, kitle iletişim araçları ve sanat arasında), ve yarattığımız şeyin sanat olup olmadığı sorgulandı. En azından bitmez tükenmez “sanat nedir” sorusunda bir fark yarattık, fakat kadının rolü hakkındaki bakış açılarını ve klişeleri değiştirmek hiç de kolay değil. S. Bize ürettiğiniz önemli işlerinizi sıralar mısınız? a. Koruma Etiketleri kıyafetlere iliştirilmiş mütevazi koruma etketlerini kullanıyoruz, çoğu zaman önemsenilmeyen ve hafife alınan, alkışlanmayan kadın görevlerini yani. Yıkama sembolleri küçük, belirsiz ve çoğu kişi hiç bakmadan geçiyor. Bu etiketleri 5 adet 3’er metrelik bayraklar haline getirirek ve çeşitli göndermeler yaparak, izleyiciye sundukları görsel dili sorguluyoruz. Katkıda bulunması, yorumlaması ve yıkama ve sonuçlanmamış ve halen devam eden kadının rolü, cinsiyet, ayrımcılık, özel muamele konuları ile ilgili kendi “efsane”lerini yeniden inşa etmesi için belli bir anlayış ekledik. issues of women’s role, stereotype, gender, discrimination, special treatment etc b. Role-play products that promote equality. A detergent box that also has the function of a toy washing machine, designed for use by boys only. This acts as another reminder that equality starts from an early age and at home. c. Film: Hurting the Washing Machine. Vandalism and flowing hair. Why would two young women want to hurt a washing machine? A cliché question perhaps, with an easy yet still viable post-feminist answer, another reminder. The film may be projected on the Care Label banner. d. Men’s Underpants Chain. A call to people to donate underpants to create a public art project whose objectives are to promote healing, communication between the two sexes and community awareness. Q. Where do you go from here? We are thinking of going more “political”, e.g. with ‘Cyprus in Violation of CEDAW’ A recent convention on the Issue of Children of Displaced Women...local issues. Q. Can I borrow your hammer? ... Ε. Μπορείτε να απαριθμήσετε μερικά κομμάτια-κλειδιά που έχετε κάνει; α. Ετικέτες με οδηγίες πλυσίματος ρούχων παίρνοντας τις ταπεινές ετικέτες, αυτές τις παραγνωρισμένες γυναικείες δουλειές που περνούν γενικά απαρατήρητες και θεωρούνται δεδομένες. Τα σύμβολα για το πλύσιμο των ρούχων είναι μικρά και ασήμαντα και πολλοί τα προσπερνούν χωρίς δεύτερη σκέψη. Μετατρέποντας τις ετικέτες σε πέντε πανό των 3 μέτρων και προσθέτοντας υποσυνείδητες πληροφορίες, εξετάζουμε το οπτικό μήνυμα που προσφέρουν στο θεατή. β. Μοντέλα υπόδυσης ρόλων τα οποία προωθούν την ισότητα. Ένα κουτί απορρυπαντικού το οποίο έχει επίσης τη λειτουργία ενός πλυντηρίου-παιγνιδιού μόνο για αγόρια. Αυτό ενεργεί ως μια υπενθύμιση ότι η ισότητα ξεκινά από νεαρή ηλικία και στο σπίτι. γ. Ταινία: Hurting the Washing Machine. Βανδαλισμός και χυτά μαλλιά. Γιατί δύο νέες γυναίκες θα ήθελαν να βλάψουν ένα πλυντήριο; Μια ερώτηση κλισέ ίσως, με μια εύκολη μα και βιώσιμη μετα-φεμινιστική απάντηση. Αυτή είναι ακόμα μια υπενθύμιση. Η ταινία μπορεί να προβληθεί σε μια ετικέτα-αφίσα. δ. Αλυσίδα αντρικών εσωρούχων. Μια κλήση στους ανθρώπους να δωρίσουν εσώρουχα για τη δημιουργία ενός δημόσιου καλλιτεχνικού πρότζεκτ του οποίου οι στόχοι είναι να προωθήσει τη θεραπεία, την επικοινωνία μεταξύ των δύο φύλων και την ενημέρωση της κοινότητας. yıkama makinasının fonksiyonlarını da içeren bir kutu. Eşitliğin küçük yaşlarda evde başladığını hatırlatan başka bir anımsatıcı. c. Film: Çamaşır makinasını yaralamak. Vandalizm ve dalgalanan saçlar. Neden iki kadın bir çamaşır makinasını incitmek ister? Klişe bir soru belki fakat çok basit ama hala geçerli eski bir feminist cevabı barındırıyor içinde. Bu da başka bir anımsatıcı. Film Koruma Etiketi bayrağı üzerine yansıtılarak izlenebilir. d. Erkek İç Çamaşırı Zinciri: Şifa, iki cinsiyet arasında iletişim ve halk bilincini yaygınlaştırma amaçlı bir halk sanat eseri projesi yaratmak için, insanların iç çamaşırı bağışlamasına bir çağrı. Ε. Που μπορείτε να πάτε από εδώ; Σκεφτόμαστε να προχωρήσουμε πιο “πολιτικοποιημένα”, π.χ. με το θέμα της Κύπρου σε Παραβίαση της Διεθνούς Σύμβασης για το θέμα των εκ Μητρογονίας Προσφύγων… τοπικά ζητήματα. S. Bundan sonar neler yapmayı düşünüyorsunuz? Daha politik olarak yaklaşmayı düşünüyoruz, örneğin CEDAW Anlaşmasındaki Yer Değiştirmiş Kadınların Çocukları konusundaki Kıbrıs İhlali … yöresel konular yani. Ε. Μπορώ να δανειστώ το σφυρί σας; S. Çekicinizi ödünç alabilir miyim? ... ... b. Eşitliği destekleyen örnek-model ürünler. Deterjan Kutusu: Sadece erkeler için, oyuncak bir çamaşır Role-destruction at the Urban Soul Festival, Lefkosia 09/2006 ARTERI27
