ygs-lys felsefe ders notu-2

BİLGİNİN DEPOSU | “Bilgimiz, Bilginizdir.”
|
www.bilginindeposu.com
YGS-LYS FELSEFE DERS NOTU-2
Felsefenin Ana Konuları
Bilgi Felsefesi (Epistemoloji)







Bilgi Felsefesinin Konusu: Doğa ve evrenle ilgili sorunlara tanrı ve ruh bağlamında getirilen
metafizik açıklamalar duyu organlarının verileri ile açıklanamadığından bilginin kaynağına
doğrudan yönelmek gereği doğmuştur. Böylece bilgi, felsefenin ana konularından birini
oluşturmuştur. Bilgi felsefesinin konuları:
Bilgi Kuramı (teorisi) : Sübje (bilen) ile obje (bilinen) arasındaki ilişkiyi inceleyen bilgi felsefesi
alanına bilgi kuramı denir. Sübje nin, objeyi incelerken ulaşacağı sonuçlar felsefe açısından
tartışmalıdır. Bu tartışmalar bilgi kuramında iki temel çerçevede ortaya çıkmaktadır.
o Bilgi Kuramının Temel Kavramları
 Doğruluk (Hakikat) : Bilginin bilgi konusu ile tam uygunluk içinde
bulunmasıdır. Bir bilginin doğruluğu, onun kanıtlanabilmesi ile mümkündür.
Çünkü doğruluk düşünce ile nesne (obje) nin uygunluğudur.
 Gerçeklik: İnsan bilincinden bağımsız olarak var olanlardır. Gerçeklik varlığın
bir özelliği başka bir deyişle var oluş tarzıdır.
 Temellendirme: Bir yargının doğruluk iddiasının dayanağının gösterilmesidir.
Felsefede ileri sürülen her yargı gerekçeleri gösterilerek temellendirilir.
Temellendirme yargıları derinliğine ve genişliğine araştırarak yapılır.
Bilginin kaynağı : “İnsan bilgiye hangi araçlarla ulaşır?” sorusuna yanıt arar. Bu soruya verilen
yanıtlar farklı felsefi sistemlerin doğmasına yol açar. Bilginin kaynağı akildir, çünkü duyu
organlarının bilgisi zorunlu ve kesin değildir diyen rasyonalizme karşı empirizm, bilginin
kaynağı deneydir, doğru ve kesin bilgiye duyu organları aracılığı ile yapılan deney ve gözlem
ulaştırır görüsünü savunur. Entüisyonizm (sezicilik) ise bilginin kaynağının sezgi olduğunu ileri
sürer.
Bilginin değeri: Neleri ne derece bilebiliriz? Bilginin insan yaşamındaki yeri ve önemi nedir?
Nelere bilgi demek gerekir? Sorularına bilgi kuramı yanıt arar.
Mantık: Doğru bilgiye ulaşmak için düşünceler arasındaki ilişki ve düzeni yöneten ilke ve
yasaları saptayan alan mantık (lojik) tir. Mantık doğru düşünmenin kurallarını koyar, ilkelerini
saptar. Bilgi kuramı, bilginin objesi ile uygunluğunu temellendirirken mantığın kural ve
ilkelerine dayanır.
Bilgi Felsefesinin Temel Problemleri (Doğru Bilginin Olanağı Problemi) : Bilgi felsefesinin
tartıştığı temel sorun, doğru bilginin olanaklılığı sorunudur. Mutlak, kesin bilgilere ulaşılıp
ulaşılamayacağı sorununa verilen yanıtlar iki başlıkta toplanabilir:
Doğru Bilginin Olanaklılığı: Mutlak, doğru bilginin mümkün olduğunu savunan sistem ve
felsefeciler, doğru bilgiye nereden, nasıl ve hangi araçlarla ulaşılacağı konusunda farklı
görüşler ileri sürerler.
BİLGİNİN DEPOSU | “Bilgimiz, Bilginizdir.”
|
www.bilginindeposu.com
BİLGİNİN DEPOSU | “Bilgimiz, Bilginizdir.”
|
www.bilginindeposu.com
Rasyonalizm (Akılcılık) : Rasyonalizme göre, zorunlu, kesin ve genel geçer bilgilere ancak akılla ulaşılır.
O halde doğru bilginin kaynağı akildir. Duyu organlarının verileri geçici ve doğruluğu kesin olmayan
bilgilerdir ve bu verilere güvenilemez. Felsefe evreni ve insani kavrarken akli kullanarak doğru
bilgilere ulaşabilir.
Temsilcileri:
•
•
•
•
•

Sokrates: I.Ö. 5. yüzyılda yaşamıştır. Sofist göreliliğe (relativizme) karşı çıkmış, bilgilerimizin
doğuştan var olduğunu savunmuştur. Sokrates ’ e göre öğretmenin görevi yeni bir şey
öğrenmek değil insanın aklında saklı olan bilgileri doğurtmaktır. Sokrates ’ in bu yöntemine
diyalektik adi verilir ve karşılıklı konuşmaya, tartışmaya dayanır.
Platon: Platon ’ a göre bilginin kaynağı duyu organları olamaz. Çünkü duyu verileri kişilere
göre değişir. Oysa matematiğin bilgileri kesindir. Platon ’ a göre iki türlü dünya vardır: idealar
ve görünenler (fenomenler) dünyası. İçinde yasadığımız nesneler dünyası gerçek değildir.
Fenomenler dünyası dediği bu dünyanın bilgisi doxa (Sani) dir. Gerçek olan idealar dünyasıdır
ve bu dünya ancak akılla kavranır. Duyularla kavradığımız fenomenler dünyası idealar
dünyasının bir gölgesi bir kopyasıdır.
Aristoteles: Aristoteles ’ e göre idealar nesnelerden bağımsız değildir. İdealar, tek tek
nesnelerin özünde tümel kavramlar olarak vardır. Bilginin amacı tekil yani bireysel olanı
bilmektir. Çünkü gerçekten var olan tek tek şeylerdir. Ancak tekilin bilgisine genelin
bilgisinden yani tümelden ulaşılır. Gerçek bilgi genel yargılara dayanan önermelerdir. Bunun
yöntemi de tümdengelim (dedüksiyon) dir. Tümdengelimin en mükemmel biçimi ise kıyas
(taşım) tir.
Farabi: Farabi ’ye göre, bilginin üç kaynağı duyular, düşünce ve akildir. Düşünme ve akil
yürütme yoluyla tekil bilgiler biçimlendirilerek hakiki bilgiye ulaşılır. Böylece genel geçer ve
kesin bilgi elde edilir. Farabi ’ye göre akil, iyi ve kötüyü, güzel ve çirkini, doğru ve yanlısı
birbirinden ayırarak en yüce erdem olan bilgiye ulaşılır; böylece Tanrı ’ ya ulaşmanın da
yolunu bulmuş olur.
Descartes: Descartes, bilgi modeli olarak analiz ve senteze dayanan matematiği benimser.
Matematik bilgilerin kaynağı akildir. Araştırmaları sırasında ünlü “metodik şüphe” yöntemini
kullanır. Bu yönteme göre;
o Her şeyden şüphe ederim
o Şüphe ettiğimden şüphe edemem
o O halde şüphenin kaynağı olan kendi varlığımdan şüphe edemem. Düşünüyorum,
öyleyse varım (Cogito, ergo sum).
o İnsanın Ben ’ inde (Ego) Tanrı kavramı vardır.
o Tanrı’nin yarattığı evrenin varlığından şüphe etmem.
Spinoza: Spinoza da metafiziği ve geometriyi bütün bilimlerin ideal modeli olarak görür.
Çünkü metafizik ve geometrinin sonuçları kesin ve zorunludur. Bu özelliği de kullandığı
yöntemden gelir. O halde felsefe alanına da bu yöntem uygulanmalı ve felsefede de açık ve
seçik bilgilere ulaşılmalıdır. Spinoza “Etika” adli yapıtında felsefi sorunları, tıpkı geometri
problemlerini çözer gibi ele almıştır.
BİLGİNİN DEPOSU | “Bilgimiz, Bilginizdir.”
|
www.bilginindeposu.com
BİLGİNİN DEPOSU | “Bilgimiz, Bilginizdir.”


|
www.bilginindeposu.com
Leibniz: Leibniz ’ de Spinoza gibi matematiğin yöntemini felsefeye uygulamak istemiş,
matematik dili kullanarak yapılan bir felsefe düşünmüştür. Duyu verilerini inkâr etmeyen
Leibniz, bunların yeterince açık seçik olmadığını savunur. Mükemmel bilgi, matematiğin bilgisi
olan rasyonel bilgidir. Çünkü matematiğin kavramları arasındaki ilişkiyi akil kurar. Leibniz’ e
göre, Tanrı fikri ve aklin ilkeleri, insan zihninde deneyden önce ve doğuştan vardır.
Hegel: Kesin bilgiye akılla ulaşılabileceğini savunan Hegel, duyu verilerinin varlığın özünü
vermeyeceğini savunur. Hegel’ e göre, gerçeğe, diyalektik adi verilen “kavram” la ulaşılabilir.
Diyalektik, tez, anti-tez, sentez aşamalarından geçerek bilgiyi oluşturur. Önce ide (fikir)
kavram olarak vardır (tez). Ide kendi dışına çıkarak doğayı oluşturur (anti-tez). Kendine
yabancılaşan ide ahlak, din, hukuk, sanat gibi alanlarda tekrar kendi tinsel (ruhsal) varlığına
döner (sentez).
Empirizm (Deneycilik) : Doğru bilgiye duyu verileri ve deneyle ulaşılabileceğini savunan akimdir. İnsan
aklında doğuştan bilgi olmadığını ve bilgiye diş dünyadan gelen deney verileri ile ulaşılabileceğini ileri
sürer. Bilginin kaynağı deneydir. Empirizm deneye dayanan fiziği temel alır. Empirizmin ilk örnekleri
ilkçağda Epiküros ’ta görülür. Ona gör bütün bilgilerin ilk kaynağı duyudur.
Temsilcileri:

John Locke: Locke, rasyonalizme karşı çıkarak insan aklinin doğuştan “bos levha” (tabular asa)
olduğunu savunur. Bos levha deneyler ve alışkanlıklarla sonradan dolar ve bilgiye dönüşür.
Locke ’ a göre insan aklında doğuştan bilgi yoktur. Locke bilginin oluşumunu hep ikili gruplara
ayırarak inceler. Önce bilgiyi oluşturan deney alanını ikiye ayırır:
o Dış Deney: Dış dünyayı duyularla tanımamızı sağlar.
o İç Deney: Zihinsel işlemlerle içimizde oluşan olayları bildirir. Dış ve iç deney düşünce
ve tasavvurlarımızın (ideal) kaynağıdır. Düşünce ve tasavvurlar da iki biçimde oluşur.
 Yalın Tasavvurlar: Duyumlar ve ruhsal olaylarla ilgili tasavvurlardır.
 Bileşik Tasavvurlar: Yalın tasavvurları birleştirerek düzenleyen, zihin
tarafından üretilen tasavvurlardır.
 İkincil nitelikler: Algılayan sübjeye bağlı olarak duyumsanan ve tasavvur
edilen niteliklerdir.
 Birincil nitelikler: Nesnelerin süjeden bağımsız olarak kendiliğinden sahip
oldukları özelliklerdir.

George Berkeley: Empirizmi, doğrudan duyu algısı olarak kabul eder. Duyu algılarının
dışındaki bilgi kaynaklarını reddeden Berkeley, zihnin soyutlama gücüyle elde ettiği
kavramların bilgi olduğunu da reddeder.
David Hume: Hume ’ a göre tek deney alanı vardır. O da dünyayı duyularla tanımamızı
sağlayan dış deneydir. Zihinde yalnızca duyumlar ve izlenimler ile fikirler (idealar) vardır.
Düşünme ilkelerinin kaynağı da dış dünyadır. Nedensellik ilkesi aklin zorunlu sonucu değil,
olayların art arda yaşanmasının yarattığı bir “alışkanlık” ya da “çağrışım” dir. Olaylar arasında
objektif bir nedensellik bağı yoktur. Ona göre deneysel bilimler yalnızca olaylar arasındaki
ilgiyi saptamalı daha ileriye gitmemelidir.
Condillac: Empirizmi tümüyle duyumluluğa (sensüalizm) indirger. Condillac ’ a göre tüm
bilgilerin kaynağı duyulardır. Duyu verilerinin dışında hiçbir sonuç bilgi değildir. İnsanınki gibi


BİLGİNİN DEPOSU | “Bilgimiz, Bilginizdir.”
|
www.bilginindeposu.com
BİLGİNİN DEPOSU | “Bilgimiz, Bilginizdir.”
|
www.bilginindeposu.com
iç organları olan bir heykelin dışı mermerle kaplı olduğu için hiçbir ekilenimi olmaz. Ancak
heykelin mermer kabukları kaldırılınca duyumlar ortaya çıkar. Böylece heykel ruhsal ve
zihinsel bir yasama ulaşır.
Kritisizm (Eleştiricilik) : Kristizm, bilgi teorisine akli inceleyerek yaklaşmaya çalışır. Bunun için de bilgiyi
sağlamada aklin rolünü ve deneyin rolünü ayrı ayrı ele alarak rasyonalizmle empirizmi uzlaştırmak
ister.
Temsilcisi

Immanuel Kant: Kant ’ a göre, “Bütün bilgi deneyle baslar ama deneyden doğmaz.” Deney
bilginin hammaddesini sağlar, dolayışı ile deney verileri tek başına bilgi değildir. Deney
verilerini bir düzene koymak için akla gereksinim vardır. Akılda, deneyden gelmeyen (a priori)
kategoriler (kalıplar) vardır. O halde bilgi, deneyden gelen (aposteriori) verilerin zihinde
doğuştan bulunan ve deneyden gelmeyen kategorilerde düzenlenmesi ile elde edilir.
UYARI: Kant deneyden gelen bilgi ve verilerini bilginin hammaddesi kabul ederek empirizm; ancak bu
deney verilerinin zihinde doğuştan bulunan kategorilerde islenerek bilgiye dönüştüğünü kabul ederek
de rasyonalizme yaklaşır. Kant ayrıca, doğru ve kesin bilgiye ulaşılabileceğini savunan dogmatizm ile
tüm bilgilerin duyu verilerinden kaynaklandığı için göreli olduğunu savunan septisizmi de
uzlaştırmaya çalışır. Kant bu uzlaşmayı sağlarken bilgi alanını ikiye ayırır. Fenimenler ve numenler
alanı. Fenomenler (görünenler) alanının bilgisi duyu verileriyle oluşur ve nesneler dünyasının bilgisi
duyu organları ile kavranır. Bu bilgi insanlara göre değişmez, bu nedenle nesneldir (objektiftir). Ancak
duyu organlarının bilgilerinin dışında kalan numenler alanının bilgilerini bilemeyiz. Çünkü bunlar
zihinde doğuştan bulunan kategorilere göre biçimlenmez. Numenler alanının bilgisi metafizik
bilgilerdir ve metafizik bilgiler kesin değildir. Kant, duyu verilerinin bilgilerinin tüm insanlar için ayni
olduğunu savunarak nesnelliği ön plana çıkartıp dogmatizme yaklaşırken, numenler alanının metafizik
bilgilerinin göreli (relatif) olduğunu savunarak septisizme yaklaşır.
Pozitivizm (Olguculuk) : Doğa bilimlerinin hızlı bir biçimde geliştiği 19. yüzyılda doğmuştur. Felsefi
sistemler yaşadıkları çağın özelliklerinden etkilenerek biçimlenir. Pozitivizm de 19. yüzyıla damgasını
vuran doğa bilimlerinden etkilenerek doğmuştur. Pozitivizm ancak duyu verilerine ve deneye
dayanan olgusal dünyanın bilinebileceğini ve bu bilgiye de bilim aracılığı ile ulaşılabileceğini savunur.
Temsilcisi:

Auguste Comte: Pozitivizmin kurucusu Comte ’ a göre, insan yalnızca, duyu verilerine
dayanan dış dünyayı bilebilir. Deneyle denetlenemeyen her türlü felsefi soru anlamsızdır. Bu
yüzden, olguların arkasında yatan nedenler değil, olguların arasındaki ilişkilerin bilgisine
ulaşmayı amaçlamak gerekir. Felsefe, deney sonuçlarını sistemleştirerek ahlak, din, siyaset
gibi alanlarda kullanmalıdır. Felsefenin görevi bilimin içine karışan metafizik unsurları,
bilimden ayıklamak olmalıdır. Comte, insanlığın bilimin egemen olduğu pozitif döneme
ulasana dek üç asamadan geçtiğini söyler. Comte ’un bu görüsüne üç hal yasası denir:
BİLGİNİN DEPOSU | “Bilgimiz, Bilginizdir.”
|
www.bilginindeposu.com
BİLGİNİN DEPOSU | “Bilgimiz, Bilginizdir.”
o
o
o
|
www.bilginindeposu.com
Teolojik dönem: İlkel toplumlar dünyayla ilgili tüm soruların yanıtlarını tanrıda ve
tanrısal güçlerde aramışlardır. Teolojik dönemin ürünü dindir.
Metafizik dönem: Bu dönemde insanlar dünyayı soyut güçlerle açıklamaya çalışmış ve
felsefe bu döneme damgasını vurmuştur.
Pozitif dönem: Bu dönemde insan dünyayı doğa yaşanır ile açıklama yolunu seçmiştir,
tüm soruların yanıtları bilimde aranmıştır.
Analitik Felsefe: Analitik felsefe, felsefeye bilimlerin dilini analiz etmek işlevi yükler. Böylece felsefe,
düşünsel bir etkinlik alanı olmaktan çıkarılır, yalnızca dil analizleri yapan bir alan haline getirilir.
Felsefe, bilimlerin dilini çözümleyecek, onların kavram yapılarını araştıracaktır. Bunu yaparken de
sembolik mantığı kullanacaktır. Neo pozitivizm (yeni pozitivizm) ya da mantıkçı empirizm adıyla da
anılan analitik felsefe, felsefeyi modern (sembolik) mantık alanı olarak görür.
Temsilcisi:
Ludwig Wittgenstein, Schlick, Rudolf Carnap ve Reichenbach’ dir.

Ludwig Wittgenstein: Wittgenstein’ e göre, dilin sinirleri ile gerçekliğin ve düşüncenin sınırları
aynıdır. O halde dilde kullanılan anlamlı önermeler gerçekliğin yansımalarıdır. Varlık ancak dili
bilmekle olasıdır. Bu nedenle doğruya dil analizleri ile ulaşılır. Dil ile anlatılamayan konularda
susmak gerekir.
Entüisyonizm (Sezgicilik) : Kesin ve değişmez bilgilere sezgi aracılığı ile ulaşılabileceğini savunan akim
enstüisyonizmdir.
Temsilcileri:


Henri Bergson: Bergson’ a göre doğru bilgiye sezgi ile ulaşılır. İnsanları bilgiye ulaştıran iki yeti
vardır. Zekâ ve içgüdü. Zekâ, madde dünyasının durağan (statik) halini kavratır. İçgüdü, sürekli
hareket ve değişim içinde olan gerçek yaşamı kavratır. Böylece madde dünyasının anlık
bilgilerini veren zekâ ile değişen yaşamın bilgilerini veren içgüdünün birleşmesinden sezgi
oluşur ve insan kesin ve değişmez bilgilere ulaşır. Zekâ + İçgüdü = Sezgi
Gazali: Orta Çağ İslam dünyasında Gazali sezgiyi hakikate götüren tek kaynak olarak kabul
eder. Gazali ’ye göre duyularla elde edilen verilere güvenilmez. Akil da her konuyu kavramada
yetersiz kalır. Nitekim akla dayalı bütün felsefi sistemler birbiri ile çatışmaktadır. Gazali ’ye
göre kesin bilgiye imanla ulaşılır ama akla da gereksinim vardır. Bilginin temelinde akil
olmasına karsın, onu kesin bilgiye dönüştüren “iman” dir. İman’a dayanan din, akla dayanan
felsefeden her zaman üstündür. Kesin bilgi, Tanrı bilgisidir. Tanrı bilgisine de iman ve sezgiyle
ulaşılır.
Pragmatizm (Faydacılık) : Bilgiye fayda açısından yaklaşan pragmatizm bir yasam felsefesidir. Amerika
Birleşik Devletleri ’nde doğan bu akim, felsefi bir akim olmanın ötesinde geniş halk kitlelerinin yasam
biçimine dönüşmüştür. Temeli İlkçağ filozoflarından sofistlere kadar inen pragmatizm bilgiyi faydaya
dayandırır. Pragmatizme göre, ne ki faydalidir o bilgidir, ne ki bilgidir o faydalidir.
BİLGİNİN DEPOSU | “Bilgimiz, Bilginizdir.”
|
www.bilginindeposu.com
BİLGİNİN DEPOSU | “Bilgimiz, Bilginizdir.”
|
www.bilginindeposu.com
Temsilcileri:


William James: İnsanın temel amacının kendini korumak olduğunu söyleyen W. James bilgiye
de bu açıdan yaklaşır. Ona göre doğrular pratik yasam içinde, eylem içinde oluşur.
Doğruluğun ölçütü faydadır. Bilimlerin verileri, pratik yaşamamızı kolaylaştırıyorsa, bilgidir.
Yasamda insanların gereksinimlerini sürekli değişir. Bu yüzden doğrulukta bu değişime paralel
olarak değişir.
John Dewey: John Dewey’ e göre düşünce, doğadan yararlanmayı sağlayan, mutlu olmayı
öğreten bir araçtır. Dewey, insanın biyolojik işlevlerinden yola çıkarak, bilgiye çevreye uyum
sürecini sağlayan bir araç olarak bakar. Pragmatizm felsefeyi metafizik sorunların dışına
taşıyarak yaşanan olgularla sınırladığından pozitivizme yaklaşır. Ancak faydanın zamanla
değişebileceğinden söz etmesi de bu akimin relativist yönünü ön plana çıkarır.
Fenomenoloji (Görüngübilim) : Fenomenoloji, pozitivizmin duyusal verileri yani olguları ön plana
çıkaran anlayışına karşı “genel objeler” in ruhsal (tinsel) olarak kavranabileceği anlayışını ortaya
koyar. Görünenler (fenomenler) içinde bulunan “öz” doğru bilgidir ve bu “öz” ancak bilinçle kavranır.
Temsilcisi:

Edmund Husserl: Husserl, fenomen kavramını olay karşılığında değil, görünenlerin içindeki öz
olarak kullanır. Bu yüzden ona göre, gerçek bilgiye özden ulaşabilir. Bilginin bir yanında özne
(Sübje), diğer yanında nesne (obje) vardır. Özne, nesne dünyasındaki özleri bilebilir ve bu
özler özneye önceden verilmiştir. Bilgiye ulaşmak için duyuların sağladığı verilerden vazgeçip,
bilinci ve özü incelemek gerekir. Husserl, felsefenin bütün bilimlerin özlerini ortaya koyan
bilimler bilimi işlevini de üstlenmesini ister.
Doğru Bilginin Olanaksızlığı: insanın açık, kesin ve mutlak bilgiye ulaşamayacağını savunan felsefi
sistemler, Sofizm, Septisizm (Kuşkuculuk) ve Akademi kuşkuculuğu akımlarıyla karşımıza çıkar.
Sofizm: Sofist felsefe I.Ö. 5. yüzyılda, doğa filozoflarına tepki olarak doğar. Sofistlere göre duyu
verileri insanlara göre değiştiğinden kesin bilgilere ulaşmak olanaksızdır. Bu yüzden bilgi görelidir
(relatiftir).


Protagoras ’ a göre insan her şeyin ölçüsüdür.
Gorgias ise “Hiçbir şey yoktur. Olsa bile bilinemez. Bilinse bile başkasına aktarılamaz.” diyerek
doğru bilginin olanaksızlığını dile getirmiştir.
Septisizm (Kuşkuculuk, Şüphecilik) : Kuşkucu Pyrhon (Piron), verilen her yargının çelişiği için de güçlü
nedenler olduğunu söyleyerek, hiçbir konuda kesin yargıya varılamayacağını ileri sürer. Duyumcu
(Sensüalist) kuşkuculardan Sextus Empricus ’ a göre doğru bilgi olanaksızdır. Çünkü

Ayni şeyler farklı insanlarda farklı etkiler yapar.
BİLGİNİN DEPOSU | “Bilgimiz, Bilginizdir.”
|
www.bilginindeposu.com
BİLGİNİN DEPOSU | “Bilgimiz, Bilginizdir.”


|
www.bilginindeposu.com
Her insan duyu bakımından farklı yarabilmiştir.
Algılar, içinde bulunduğumuz duruma göre değişir.
Septisizmin Eleştirisi: Septisizm hiçbir konuda yargıya varmadan her konuda şüphe ederek yaşamayı
savunan uç bir görüştür. Ancak septisizm, dogmatizmin “mutlak doğrucu” anlayışına karşı insan
zihnini uyarmış böylece bilimsel şüphenin doğusunun ortamını hazırlamıştır. Bilimde şüphe araç,
septisizmde şüphe amaçtır. Bilim, doğru bilgiye ulasana dek her şeyden şüphe eder. Oysa septikler
yasam boyu her şeyden şüphe etmeyi savunmuşlardır.
BİLGİNİN DEPOSU | “Bilgimiz, Bilginizdir.”
|
www.bilginindeposu.com