Kendini Onarabilen Polimerik Sistemler İçin Kimyasal ve Mekanik

KENDİNİ ONARABİLEN POLİMERİK SİSTEMLER İÇİN KİMYASAL ve
MEKANİK OLARAK AKTİVE EDİLEBİLEN YENİ NESİL RUTENYUM
KATALİZÖRLERİNİN GELİŞTİRİLMESİ
Bengi Özgün ÖZTÜRK1, Solmaz KARABULUT ŞEHİTOĞLU1
1Hacettepe
Üniversitesi, Fen Fakültesi, Kimya Bölümü, 06800, Beytepe-ANKARA
E-posta: bengi04@hacettepe.edu.tr
Polimerik malzemeler, kimyasal, termal, mekanik ve UV radyasyonu gibi faktörlerin etkisiyle
zarar görür ve yapısal deformasyona uğrarlar. Bu deformasyonlar polimerik yapının derinliklerinde,
saptanması ve fark edilmesi zor mikro çatlaklar şeklindedir. Polimerik yapıda oluşan bu tür çatlaklar
yapının dayanıklılığını ve fiber özelliklerini negatif etkilemektedir. Son yıllarda üzerinde yoğun
araştırmalar yapılan kendini onaran (self healing) sistemler uzay ve havacılık sektöründe uygulama alanı
bulmaktadır [1, 2]. Bu çalışmada kendini onarabilen sistemlerde kullanılacak kimyasal ve mekanik olarak
aktive edilebilen yeni rutenyum komplekslerinin sentezi ve kendini onarabilen sistemlerle uyumu
incelenmiştir. Bu amaçla imidazol uç grubu içeren poli(siklookten) bileşiği Grubbs birinci nesil katalizörü
varlığında halka açılım metatez polimerizasyon (ROMP) reaksiyonları ile sentezlenmiştir. Polimerik
ligant öncüsünün Grubbs tipi rutenyum bileşiklerine koordine edilmesiyle hem mekanik hem de kimyasal
olarak aktive edilebilen yeni bir rutenyum kompleksi elde edilmiştir (Şekil 1). Bu katalizörün aktivitesi
ROMP reaksiyonlarında test edilmiş ve kendini onarabilen polimerik sistemlere adaptasyon süreci
incelenmiştir.
Şekil 1. Mekanoaktif rutenyum katalizörleri
KAYNAKLAR:
[1] Roman Groote, Robert T. M. Jakobs, Rint P. Sijbesma, ACS Macro Letters (2012), 1, 1012-1015
[2] S. R. White, N. R. Sottos, P. H. Geubelle, J. S. Moore, M. R. Kessler, S. R. Sriram, E. N. Brown, S. Viswanathan, Nature
(2001) 409, 794–797