Hanefi mezhebi

İslam dininde, fıkıh yani
İslam hukuku konusunda
anlayış, metod ve uygulama
açısından farklı düşüncelere
sahip mezhepler bulunur.Bu
mezheplerin başlıcaları
şunlardır:
Sünnî mezhebinin takip ettiği
dört büyük fıkıh mezhebi:
Hanefi mezhebi (Hanefilik)
Şafii mezhebi (Şafiilik)
Maliki mezhebi (Malikililik)
Hanbeli mezhebi (Hanbelilik)
Hanefi mezhebi
İslam dininin sünni fıkıh mezheplerinden
biri. Hanefilerin itikatta (inançta)
mezhepleri ise maturidiyedir. İsmini
kurucusu Ebû Hanife'den (Numan bin
Sabit) (699-767) alır. Türkistan,
Afganistan, Türkiye, Hindistan ve
Pakistan'da yaygındır. Hanefi mezhebi
dört sünni mezhebin nüfus açısından en
genişidir. Takipçileri tüm İslam aleminin
yaklaşık %56'ini oluşturmaktadır.
Mezheb ismini aldığı kurucusunun
künyesi olan Ebû Hanife, hicretin 80.
yılında doğmuş, 150. yılında Bağdat'ta
vefat etmiştir. İmam-ı Azam'ın
talebeleri, onun rivayet ettiği görüşleri
toplayarak sistemleştirmişlerdir. Onun
görüşlerinden yeni yeni eserler telif
etmişlerdir. Böylece İmam-ı Azam'ın
görüşleri bir mezhep halini almıştır.
Hüküm Çıkarma
Hanefi mezhebinde bir konuda hüküm çıkarmak
için önce "kitaba" (yani İslam'ın kutsal kitabı
Kur'an'a) başvurulur. Kitapta bir delil
bulunamazsa sünnete bakılır. Sünnette de yoksa
sahabenin birinin görüşü temel alınır. Sahabi
sözünde de bir cevap bulunamazsa en son kıyas'a
başvurulur. Bazen maslahat icabı kıyas tercih
edilir.
Şafii mezhebi
Bir İslam dini fıkıh mezhebi.
İmam-ı Şafii'nin (Hicri 150 (M.S. 767), Gazze Hicri 204 (M.S. 820), Kahire) kendi usulüne göre
şer'i delillerden çıkardığı hükümlere ve
gösterdiği yola Şafii Mezhebi denir. Ehl-i sünnet
itikadında olan müslümanlardan, amellerini yani
ibadet ve işlerini, bu mezhebin hükümlerine
uyarak yapanlara Şafii denir. Şafiilik olarak da
anılır. Şafii mezhebi dört sünni fıkıh
mezhebinden birisidir.
Şafii mezhebi Türkiye ve diğer yakın ülkelerde
yaygındır ve Sünni bir mezhepdir. Şafii
mezhebinin kurucusu İmam-ı şafii, Maliki ve
Hanefi mezheplerinin usulleri yayılmaya
başladığı ilk zamanlarda yetişti. Bu yüzden
İmam-ı şafii mezheplerin yollarını izleme fırsatı
buldu. Ve onlardan farklı bir usul takip etti.
Fıkhın usulleri ile ilgili ilk eser olan "ERRİSALE" isimli kitabı yazdı. Zaman içerisinde
fakihler onun etrafında toplandılar ve onun
geliştirdikleri usullere göre fetva verdiler.
Böylece şafii mezhebi doğdu.
Maliki mezhebi
bir İslam dini fıkıh mezhebi.
Adını kurucusu olan İmam
Malik'ten alır.İmam Malik'in kendi
usulüne göre şer'i delillerden
çıkardığı hükümlere ve gösterdiği
yola Maliki Mezhebi denir. Ehl-i
sünnet itikadında olan
müslümanlardan, amellerini yani
ibadet ve işlerini, bu mezhebin
hükümlerine uyarak yapanlara
Maliki denir. Malikilik olarak da
anılır. Maliki mezhebi, İmam Malik
bin Enes'in görüşleri Çerçevesinde
ortaya çıkmış fıkhi bir
yorumdur.Ehl-i sünnet'e bağlı dört
büyük fıkıh mezhebinden birisidir..

Maliki mezhebi İmam-ı malik içtihatarına
dayanır. Zaman içerisinde İmam-ı Malik'in
talebeleri de onun rivayet ettikleri hadisleri ve
görüşleri toplayarak benimsemiş ve
sistemlemiştir. Onun talebeleri de karşılaştıkları
meselelerde onun metoduna uygun şekilde fetva
verdiler. Böylece maliki mezhebi ortaya
çıktı.Malikilik mezhebi;Fas,Cezayir,Tunus,Sudan
gibi bazı Afrika ülkelerinde yayılarak varlığı
günümüze kadar devam etmiştir
İmam-ı Hanbeli (Ahmed bin Hanbel)'in
kendi usulüne göre şer'i delillerden
çıkardığı hükümlere ve gösterdiği yola
Hanbeli Mezhebi denir. Ehl-i sünnet
itikadında olan müslümanlardan,
amellerini yani ibadet ve işlerini, bu
mezhebin hükümlerine uyarak yapanlara
Hanbeli denir. Hanbelilik olarak da
anılır.
Hanbeli mezhebi'nde Kur'an ve Hadis
kaynağı önde gelir. Kitap ve sünnet te
kesin bilgi yoksa, karşıtı bulunmayan sahabi
sözü ile doğrultusunda uygulanır. Karşıtlık
varsa, Kur'an ve sünnete en yakını tercih
edilir. Daha kuvvetli bir delil yoksa,
gönderilmi haber, kıyas'a tercih edilir.
Kıyasa en son başvurulur. Hanbeli mezhebi
nakil ve rivayete ağırlık veren bir ekoldür.
Günümüzde körfez ülkelerinde ve Suudi
Arabistan'da mensupları bulunmaktadır.